Tekla Berg is een zeer kundig SEH-arts in het Nobelziekenhuis in Stockholm. Op een avond wordt een vermoedelijk lid van een motorbende met steekwonden de eerste hulp binnengebracht, tegelijkertijd met een jongetje dat vecht voor zijn leven. Niet veel later vindt er een enorme gasexplosie plaats in een appartementencomplex, wat een flink aantal gewonden oplevert. Ook het Nobelziekenhuis ontfermt zich over een aantal slachtoffers. Met name één patiënt vraagt alle aandacht. Hij is vermoedelijk de dader van deze terroristische aanslag, en dat niet alleen, Tekla denkt in hem haar verdwenen broer te herkennen. Een broer waar de lokale maffia ook in geïnteresseerd is. 

'Tekla wachtte op een vervolg, maar dat kwam niet. Het gesprek ging van de hak op de tak, en dat was vermoeiend.' 

Tekla Berg wil eigenlijk alleen maar haar werk doen en een goede zus zijn voor haar drugsverslaafde broer. Ze heeft een fotografisch geheugen, kan presenteren onder zeer hoge druk en heeft een amfetamineverslaving. Door een toevallige samenloop van omstandigheden raakt ze verstrikt in een bizar machtspel van een aantal partijen die al dan niet met elkaar te maken hebben. Hoewel het verhaal niet van de hak op de tak springt, en netjes wordt geleid door de hoofdstukken die beginnen met een datum en een plaats waardoor je weet in welke verhaallijn je zit en bij welk personage, duurt het wel een tijd voordat je weet waar het naartoe gaat met het verhaal. 

Christian Unge is duidelijk een arts en auteur die zijn vakgebied verstaat. Dat levert zeer gedetailleerde beschrijvingen op van situaties in het ziekenhuis. Voor liefhebbers van medische verhalen is Door het water, door het vuur een must, maar ook voor de leek is het prima te volgen. Sowieso heeft Unge een fijne en heldere schrijfstijl, waardoor het verhaal goed te lezen is. Het verhaal zelf vraagt wel enige inspanning, want er gebeurt veel. Heel veel. En Unge is zo gedetailleerd in bijna iedere situatie dat het lastig wordt om een onderscheid te maken in wat wel en niet belangrijk is. Daardoor kabbelt het verhaal wat voort. Er zitten hele goede wendingen in, en vooral de laatste hoofdstukken voeren de spanning op, maar de weg ernaartoe is niet echt heel spannend. Eerder vermakelijk en onderhoudend met een impotente maffiabaas die door iedereen gevreesd wordt, maar zijn eigen kinderen niet in het gareel heeft, corrupte agenten en de dans om het geld door de ziekenhuisdirectie. 

Door het water, door het vuur is voor de verandering geen thriller die verteld wordt vanuit een rechercheur of onderzoeksteam. In feite lijkt de ware misdaad in dit verhaal een aaneenschakeling van toevalligheden en misstanden, maar of dat daadwerkelijk zo is, moet nog blijken in de volgende delen. Het is geen 'puntje op je stoel' thriller, maar wel een spannend verhaal met een originele invalshoek en een intrigerend hoofdpersonage.