Daniel Cole is een Britse schrijver die voorheen werkte als ambulancebroeder. Wellicht verklaart dit waarom in zijn boeken de meest gruwelijke details met een medische precisie worden beschreven. Zijn eerste boek Ragdoll was een grandioos succes en wordt inmiddels verfilmd voor tv. Er zijn nog twee vervolgen op dit boek verschenen: Marionet en De wolven. In Mimic maakt de lezer allereerst kennis met rechercheur Chambers en agent Winters. Deze laatste staat in 1989 Chambers op te wachten bij een lijk op een ijskoude dag in het park. Van hogerhand wordt besloten dat Winters Chambers moet helpen in het oplossen van de zaak, tot grote ergernis van Chambers. Dan wordt er nog een moord gepleegd en Chambers weet deze aan de eerste moord te linken. Beide heren zitten de seriemoordenaar op de hielen wat zelfs een ernstig ongeluk veroorzaakt waar Chambers jaren later nog de gevolgen van draagt. Maar dan loopt er een man het politiebureau binnen en deze bekent in beide moordzaken de dader te zijn waarop de zaak wordt gesloten. Zeven jaar later leren we rechercheur Marshall kennen. Hoewel ze bij de narcotica afdeling werkzaam is, heeft zij een persoonlijk motief om dieper in de zaak van de seriemoordenaar te duiken. Ze komt met belastend bewijs dat de man die opgesloten zit voor de moordzaken uit 1989 onschuldig is. Ze haalt Winters en Chambers over om haar te helpen, al staan beiden niet te springen. Maar dan begint het moorden weer en blijkt dat de heren al die tijd gelijk hebben gehad over wie de echte dader is. 

Cole schrijft het verhaal vanuit de verschillende hoofdpersonen, waardoor je hen beter leert kennen. Het is een sterk drietal met ieder hun eigen sterktes en zwaktes, waardoor ze een goede aanvulling op elkaar zijn. En daarmee een goed trio om de zaak op te lossen. De spanning zit vanaf het begin in het verhaal en ook al weet je vrij snel wie de seriemoordenaar is, het motief blijft lange tijd onduidelijk. Cole brengt ook regelmatig wat humor aan in zijn teksten, wat je tussen al het macabere en lugubere door toch een glimlach bezorgt.  Daarnaast geeft hij ook de nodige achtergrondinformatie bij de kunstwerken die de moordenaar maakt van zijn slachtoffers, welke vergezeld gaan van prachtige krijttekeningen. 

Mimic  is geschreven als standalone, maar het zou mij niet verbazen als dit trio nog eens terug gaat komen in een ander verhaal.  Spannend, luguber, macaber en bij vlagen humoristisch, dat is het nieuwste boek van Daniel Cole.