Het boek begint met de aankomst van Kate op het station op Antarctica. Het winterse tafereel, de intense kou en het desolate gebied worden duidelijk in beeld gebracht. Een originele setting, afgesloten gedurende de wintermaanden en de ijzige kou vormen een goed decor voor een thriller. De schrijfstijl van Emma Haughton is vloeiend, beeldend en zeer toegankelijk. Het verhaal is geschreven in de eerste persoon gezien en ervaren door Kate. Zij is een persoon die worstelt met een onverwerkt trauma uit haar verleden en heeft de nodige issues. Met kleine speldenprikjes wordt steeds duidelijker welke gebeurtenis uit het leven van Kate zo'n grote impact op haar heeft gemaakt. De personages van het winterteam zijn voldoende uitgewerkt voor de beeldvorming. Het donker, de intense kou, het afgesloten gevoel en de rampen die elkaar opvolgen, maken dat Kate zich steeds meer gaat afvragen of ze niet langzaam gek aan het worden is. Het donker kruipt tijdens het lezen langzaam naar binnen en houdt de lezer compleet in de tang. De kou wordt voelbaar en de vreemde zaken die spelen binnen het station voeren de spanning op. Op een gegeven moment lijkt iedereen verdacht. Tegen het einde van het verhaal komt de versnelling en is daar de onverwachte ontknoping.
Bezoekersreacties:
Wendy Wenning op 27 oktober 2021:
Emma Haughton groeide op in Sussex; na een periode als au pair in Parijs en een paar halfslachtige pogingen om door Europa te backpacken, studeerde ze Engels aan de Universiteit van Oxford en volgde daarna een opleiding journalistiek. Tijdens haar carrière als journalist schreef ze veel artikelen voor nationale kranten, waaronder reguliere stukken voor de Times Travel-sectie.
Na de publicatie van haar prentenboek Rainy Day schreef Emma drie YA-romans. Haar eerste, Now You See Me, was een Bestseller van Amazon en genomineerd voor de Carnegie and Amazing Book Awards. Better Left Buried, haar tweede, was een van de beste YA-lectuur voor 2015 in de Sunday Express. Haar derde YA-roman, Cruel Heart Broken, werd door The Bookseller gekozen als een top YA-lectuur voor juli 2016. Haar YA-romans zijn (nog) niet vertaald naar het Nederlands.
Het donker is haar eerste thriller voor volwassenen die tevens is vertaald naar het Nederlands.
‘Wit. Onafzienbaar, onafgebroken, overdonderd wit. Zo fel dat het pijn doet aan je ogen, wonderschoon en beangstigend gelijk. Ik ben eindelijk aan het einde van de wereld gekomen, of eigenlijk het zuidelijkste puntje ervan. En er is helemaal niets.‘
In Het donker gaat Kate, het hoofdpersonage, een jaar als arts werken op Antarctica. Precies wat ze nodig heeft. Ergens werken waar niemand haar kent en iets weet over haar tragische verleden. Ze gaat werken op een VN-onderzoeksstation op de meest uitgestorven plek op aarde. Een plek waar de sneeuw oogverblindend is en zo koud dat je adem gelijk bevriest. En dan de stilte. Overdonderend, het geluid van volstrekte leegte. Maar dan hoort ze van haar nieuwe collega’s over de dood van haar voorganger. Een dood die wijst op zelfmoord, maar door een aantal ontwikkelingen komt er twijfel bij Kate opzetten. Kate probeert erachter te komen wat er precies gebeurd is, maar het lijkt erop dat iemand haar voortdurend dwarszit. Iemand die niet wil dat zij achter de waarheid komt…
Het donker speelt zich af in een betoverende setting, de winterse duisternis van Antarctica. Vier maanden per jaar is het daar dag en nacht donker en de temperatuur kan dalen tot -80°C. Zonder bescherming naar buiten ben je binnen een paar minuten dood. En dan voortdurend opgesloten zitten terwijl er een vermoeden is dat er zich een moordenaar onder de aanwezigen bevindt. Een thriller die alleen al door de setting een belofte afgeeft, maar die daardoor ook als vanzelf een gevoel van kou opwekt. Het verhaal wordt vertelt vanuit het perspectief van Kate en eerst worden alle personages geïntroduceerd. Er zijn best wel veel personages en om het overzicht niet kwijt te raken is het wel opletten om alle namen te kunnen onthouden. Alle personages zijn moeilijk te doorgronden wat voor een extra spanning zorgt. Wie is er te vertrouwen en wie niet en het voelt alsof iedereen voortdurend op zijn hoede is. Ook Kate blijft lang voor vragen zorgen want wat is er toch gebeurd in het verleden en hoe komt zij aan dat litteken? En hoe zit het met haar verslaving? Door Kate precies genoeg drama mee te geven, zet Haughton dit personage realistisch neer en verweeft ze tegelijkertijd een actueel thema in het verhaal. Al zijn daar ook wel weer wat vragen bij te zetten betreffende de geloofwaardigheid. Want het zijn best wat issues en dat dan iemand zo’n verantwoordelijke baan krijgt roept zeker vragen op. Zeker in de extreme omstandigheden waarin gewerkt moet worden.
‘Ik heb het gevoel dat ik al mijn hele leven in deze claustrofobische bubbel zit, en dat mijn vorig leven als een droom verglijdt, waardoor ik het angstige idee krijg dat ik hier misschien nooit meer levend vandaan kom.’
Emma Haughton heeft een filmische schrijfstijl en vooral het donker/de duisternis zet ze scherp neer. Er gaat een ongedefinieerde dreiging uit van de duisternis die beschreven wordt. Het begin van het boek is even wat stroef, maar al snel komt er een mooie spanningsboog opzetten. Er is veel onduidelijkheid over de personages en ook tussen hen lopen de spanningen steeds meer op. Dit allemaal in combinatie met een setting die al vanaf het begin een onheilspellend gevoel geeft. De gedragingen van de personages laten voortdurend twijfelen maar als eenmaal het hoge woord eruit is, blijkt dat ene gevoel niet voor niets te zijn geweest. Al met al is Het donker een fijne thriller die het verdiend om verfilmd te worden.
Het donker is een onheilspellende, duistere thriller die zich onderscheidt door de huiveringwekkende setting.
Oordeel: