Karen heeft nog een maand te gaan tot haar bevalling en ondanks dat ze het zwaar heeft, is ze nog volop aan het werk. Deze keer moet ze een zaak rondom een schietpartij oplossen waarbij meerdere onschuldige slachtoffers gevallen zijn. Zelf was ze ook bij deze schietpartij aanwezig en een van haar beste vrienden is gewond geraakt. Karen Eiken Hornby is messcherp en wordt door veel collega's als eigenwijs en koppig gezien, maar daar trekt ze zich weinig van aan. Maria Adolfsson weet in elk boek nog wat aan dit personage toe te voegen waardoor de lezer steeds meer met haar mee gaat leven. De andere personages staan in Rennen of sterven wat meer langs de zijlijn. Karen heeft een bonte mix van vrienden en familie om zich heen die zorgen voor een warme deken. Deze personages hebben in eerdere delen een grotere rol gespeeld. De spanning is voelbaar op elke bladzij en daar dragen de cursieve intermezzo's zeker aan bij. De gewone hoofdstukken spelen zich af in het heden en de cursief gedrukte bladzijden vertellen over de gebeurtenissen voorafgaand aan de schietpartij. De verwarring die Maria Adolfsson met deze stukken zaait, draagt verder bij aan de nieuwsgierigheid. 

Maria Adolfsson schuwt geen enkel thema: homohaat, discriminatie en huiselijk geweld, het komt allemaal voorbij. Aan het einde van elk deel weet ze met een cliffhanger af te sluiten die zo spannend is dat er geen enkele twijfel over mogelijk is: het volgende deel moet gelezen worden en het liefst snel.