Die titel alleen al is geweldig en prikkelt om te lezen. Pascale Bruinen, ooit begonnen als letselschade advocaat, biedt met Mijn eerste lijk is gelukkig vers een interessant inkijkje in haar huidige baan, officier van justitie. Daarnaast schrijft zij columns voor het Algemeen Dagblad. 

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, deze twee werkzaamheden daar zit de kracht van het boek in (veel kennis van zaken), maar tegelijkertijd ook de zwakte. Dit boek is geen vloeiend lezend verhaal. Het is meer een aaneenschakeling van korte verhalen die het beeld vormen van hoe het werk van een officier van justitie eruitziet. Daarnaast komt ook duidelijk naar voren dat haar werk van haar verlangt dat zij feitelijk te werk gaat en volgens de regels. En dat is natuurlijk moeilijk los te laten waardoor de vaart soms behoorlijk uit het verhaal gaat. 

Dat gezegd hebbende is het een fijn boek om gelezen te hebben, om te weten wat een officier van justitie nu eigenlijk doet. Hectisch, kan ik je vertellen. Ik weet niet of het gezond is om onder zo'n hoge werkdruk te moeten presteren en dan ook nog in zo een gevoelig beroep, waarbij fouten mensenlevens kunnen verwoesten.

Eigenlijk verwondert het mij na het lezen van Mijn eerste lijk is gelukkig vers dat er zo weinig fouten gemaakt worden. Of althans waar wij weet van hebben. Pascale is ook nog moeder, maar dat deel van haar blijft meer op de achtergrond. Maar ik denk dat iedere werkende moeder zal begrijpen dat het soms kunst en vliegwerk is om alles op rolletjes te laten lopen en je dat zonder goede taakverdeling met je partner wel kunt vergeten. 

Ik denk dat voor iedereen er wel iets uit te halen is waarvan je denkt: aha, daarom dus, zo werkt dat. Bij mij was dat al heel vroeg in het boek waarin zij kort vertelt over haar jaren als letselschade advocaat. Een arts kan geen sorry zeggen of een fout bekennen omdat hij anders zelf financieel verantwoordelijk wordt, de verzekering dekt dat niet. 

In het boek komen veel verschillende zaken aan de orde, van kleine vergrijpen tot de grote zaken, die je verbazen als je erover in de krant leest. Daarnaast is het leuk om te lezen hoe een officier van justitie naar haar werk kijkt, hoe zij zelf daar in de rechtszaal staat en dat het recht niet zwart en niet wit is, vijftig tinten grijs zijn hier ook van toepassing ;-) 

Een aanrader voor wie meer wil weten over ons rechtssysteem!