Karen Rose heeft al heel wat titels op haar naam staan. Steevast dikke pillen, met een schrijfstijl waar je in no-time door mee gesleept wordt. Op het spel is daar niet anders in. Je kunt het boek niet meer wegleggen, of je nu de papieren versie of de e-book leest. Je moet wel doorlezen. Tegelijkertijd is het ook heel dubbel, wil je juist niét verder lezen. Want hoewel (goddank!) Rose niet al te expliciet ingaat op de kinderporno-praktijken van haar misdadige personages, zelfs het hinten naar deze activiteiten is misselijkmakend erg. Deze vorm van misdaad is zo erg, zo heftig, dat het grootste deel van de mensheid er niet aan kan denken, laat staan over lezen. Toch heeft Karen Rose het aangedurfd om in Op het spel dit moeilijke onderwerp aan te pakken. En dat is moedig. Maar Karen is moedig; ze zegde haar carrière als chemicus op om schrijfster te worden. Ze heeft een zwarte band in karate en durft moeilijke onderwerpen bespreekbaar te maken in haar boeken. En met succes, blijkt. Want haar verhalen worden inmiddels in twaalf landen uitgegeven. Je moet lef hebben om dingen bespreekbaar te maken. En deze schrijfster heeft dat lef. Gelukkig is ook de romantiek aanwezig in het boek Op het spel. Anders zou het hele verhaal wel heel zwaar worden. Juist de opbloeiende romance tussen Davenport en Coppola maakt dat je doorgaat met lezen. Ondanks de gruwelen die voorbij komen. Kate Coppola is een meesterbrein als het gaat om thrillers. De verhalen die uit haar pen komen zijn misdadig goed. En dat maakt dat ook Op het spel weer een must read is voor al haar fans.