In Het kwaad in jou maken we in vliegende vaart kennis met Taylor. Zij is stagiaire op een boerderij waar therapie met paarden wordt gegeven aan getraumatiseerde kinderen. Ze blijkt daar niet zozeer voor haar stage te zijn, maar heeft eigenlijk een ander doel, namelijk haar biologische vader ontmoeten. Van haar moeder heeft ze altijd gehoord dat haar vader een monster was en dat ze daarom geen contact moeten hebben. Ze is heel beschermd opgevoed en heeft zelfs een nieuwe identiteit. Haar moeder is overleden en nu gaat ze toch op zoek naar haar vader. Hij werkt als beveiliger op de boerderij. De ontmoeting met Ford, de zoon van de eigenaresse van de boerderij mondt meteen uit in een stormachtige romance.

De romantiek is prikkelend om te lezen, maar niet heel geloofwaardig. Dit geldt voor meer verhaallijnen in het boek. De manier waarop Taylor geaccepteerd wordt als de verloren dochter van haar vader gaat wel heel snel. Hier en daar wordt wat gesputterd, maar iedereen is voornamelijk blij. Dit komt niet heel realistisch over. Niet alleen Taylor heeft veel meegemaakt, maar dat geldt ook voor Ford. Een aantal karakters komt voor in eerdere boeken van Karen Rose. Er wordt kort verwezen naar het verleden, maar hier wordt niet uitgebreid op in gegaan. Het is niet storend, maar maakt je wel nieuwsgierig. 

De spanning in Het kwaad in jou wordt gevormd door het verhaal rondom de 11-jarige Jazzie en haar zusje. Hun moeder is vermoord en Jazzie heeft dit waarschijnlijk gezien. Jazzie is alleen zo getraumatiseerd dat ze niets meer zegt. Hier komen de verhaallijnen van Taylor en Jazzie samen. Jazzie en haar zusje krijgen therapie op de boerderij en Taylor lijkt tot Jazzie door te dringen. Op en om de boerderij is een woud van familieleden, aangetrouwde familieleden en vrienden die politieagent zijn, bij de FBI werken of privédetective zijn. Zij zijn allemaal betrokken bij de zaak rondom Jazzie. Die uitgebreide kring van mensen voelt heel warm aan, maar het is zo nu en dan lastig te volgen wie wie is. De verdachte van de moord op de moeder van Jazzie is haar vader. Er volgt een ware klopjacht op hem, waarbij zowel Jazzie als Taylor als lokaas worden ingezet. In het laatste kwart van het boek ligt de nadruk op deze jacht en dan kan je niet anders dan verder lezen. De aanloop is niet zo sterk, omdat vanaf het begin duidelijk is wie de verdachte is.

Zoals we van Karen Rose gewend zijn, schrijft ze vlot, maar hier en daar lijkt het toch wat routinematig, er zitten geen verrassingen in. Ze mixt spanning, met een vleugje romantiek en aan het eind komt alles weer in orde. Hier en daar mis je wat gelaagdheid. De boeken van Karen Rose zijn fijne boeken om mee te ontspannen. Je krijgt wat je verwacht, niets meer en niets minder.