De Engelse cover is geheel anders dan de Nederlandse: Patruschka poppen waarvan bloed afdruppelt. Dit past meer bij een thriller. De cover van Schijn bedriegt oogt vriendelijk en ietwat vakantie-achtig. Hoe anders blijkt het verhaal te zijn. Vanaf de eerste letter grijpt Palmer de lezer bij de keel en sleurt deze de actie in. Daarna springt het verhaal naar drie maanden later waarin te lezen valt hoe het Ruth vergaat in de Russische familie. Elena Sjilkov is getrouwd met Joeri en samen hebben ze twee kinderen en een zoon van Joeri. De hoofdpersonage van Ruth is zodanig neergezet dat ze een mens van vlees en bloed wordt. Ze is arm opgegroeid en heeft in het verleden het een en ander meegemaakt dat haar gevormd heeft. De relatie tussen Ruth en Elena is vermakelijk, met humor en leuk om te lezen hoe Ruth zich gedraagt ten opzichte van haar werkgeefster. Ze neemt in ieder geval niet alles voor lief. De schrijfstijl van Palmer is fijn leesbaar, vol details waardoor bijvoorbeeld de omgeving duidelijk in beeld komt. De onderhuidse spanning broeit en wordt versterkt door het verleden van Ruth. Wat is er zeven jaar geleden gebeurd? Marina Palmer gebruikt goed gevonden plotwendingen waardoor het verhaal verrassend blijft en moeilijk aan de kant te leggen is. 

In Schijn bedriegt draait het om corruptie, vermoedens, dilemma's, de Russische onderwereld en de dynamiek tussen de familieleden. De plot zit goed in elkaar en heeft een verrassend einde. Palmer heeft een vlot geschreven thriller geschreven dat zeker smaakt naar meer.