Veel van de korte hoofdstukken eindigen met een cliffhanger die voor doorlezen en spanning zorgen. Meerdere gebeurtenissen worden vanuit verschillende perspectieven verteld. Dit maakt het verhaal iets langdradig, maar geeft nieuwe inzichten op wat er gebeurd is. Door de wisselende perspectieven, vele onverwachte plotwendingen, flashbacks naar het verleden en de vele verdachten is de lezer druk aan het puzzelen, wat de spanning in het langzaam voortkabbelende verhaal erin houdt. Gedachten schieten alle kanten op, want wie is nu eigenlijk de dader, vijanden heeft Rhys genoeg. De personages zijn goed vormgegeven en spreken tot de verbeelding doordat ze zich anders voordoen dan dat ze zijn. Ffion evolueert volop en draagt een groot geheim met zich mee, dat haar leven in de weg staat, hierdoor werkt ze het liefste alleen en stoot ze iedereen af. Het is een vrouw met veel gezichten en littekens vanuit het verleden. Leo weet haar pantser te doorbreken en zorgt voor inzichten bij Ffion. Leo verandert en wordt sterker door zijn omgang met de eigengereide Ffion. Hij leert door haar om beter voor zichzelf op te komen en te vechten voor wat hij belangrijk vindt. 

Door af en toe een Welsh woord te gebruiken heeft Mackintosh de sfeer in een klein dorpje in Wales weten te benadrukken, wat haar beschrijvende stijl ten goede komt. Mackintosh sluit het verhaal af met een daverende plotwending die niet aan te zien komen is. Ze schrijft op dezelfde manier als Agatha Christie; een moordmysterie waarin iedereen een motief heeft en de kans had om de moord te plegen. Dit boek heeft het echt in zich om verfilmd te worden. Nu uitkijken naar het volgende deel in deze serie. Het laatste feest is een thriller waarin bang zijn voor de waarheid uiteindelijk een band schept tussen meerdere personages.