De debutant is de vierde thriller van Suzanne Hazenberg en een vervolg op Thriller. Wederom staan scenarioschrijfster Ymke en haar gezin centraal. Het is niet noodzakelijk om Thriller vooraf te lezen om de gebeurtenissen goed te kunnen volgen in De debutant, maar het geeft wel meer inzicht in het karakter van Ymke. 

Het is een aantal maanden na de dramatische gebeurtenissen die het gezin verscheurd hebben. Ymke en haar man Andy leven apart van elkaar, hun zoon Dylan zit in de jeugdgevangenis voor de moord op twee meisjes en de verkrachting van zijn zus en ook de andere kinderen kampen nog met de nodige psychologische problemen. Ymke heeft zich gestort op het schrijven van een echte hardcore thriller (die meer dan toevallig veel overeenkomsten vertoont met Eet) in een poging op die manier de zaken te verwerken. Het ongeluk blijft haar achtervolgen wanneer het lijkt of iemand het op haar voorzien heeft. In eerste instantie denkt Ymke dat dit te maken heeft met haar problematische privéleven. Wanneer echter de lijken van collega-auteurs zich opstapelen krijgt de angst haar in zijn greep, want dit gaat veel verder dan de pesterijen waaraan ze gewend is geraakt na de arrestatie van Dylan. 

De debutant is, net als haar vorige boeken, geschreven in Hazenbergs kenmerkende vlotte stijl met ultrakorte hoofdstukken en bondige zinnen. Deze zijn beeldend, realistisch en met een sterke humoristische ondertoon. Het vertelperspectief is volledig vanuit Ymke. Het nadeel hiervan is dat belangrijke bijfiguren wat onderbelicht blijven. Dat is in dit geval niet echt storend, want zowel Thriller als De debutant gaan ook over Ymke. Een ogenschijnlijk gewone vrouw als ieder ander die in een buitengewone situatie terechtkomt. Wat dit met haar doet, wat ze eraan probeert te doen en hoe ze vooruit probeert te kijken is de rode draad. 

Ondanks de humor in het boek komen belangrijke onderwerpen aan de orde. Hoe schuldig ben je, als moeder van een psychopaat? En wanneer mag je van de buitenwereld het leven weer oppakken? Mag je überhaupt ooit nog een keer blij zijn? Dit zijn ingewikkelde vraagstukken waar Ymke een balans in probeert te vinden. Net als Thriller is ook De debutant een echte whodunit geworden. De lezer wordt in de fascinerende auteurswereld meerdere keren op het verkeerde been gezet en de identiteit van de moordenaar wordt echt tot het laatst bewaard. In tegenstelling tot Eet en Thriller is De debutant niet bijzonder gruwelijk of spannend. Dat Suzanne Hazenberg dit wel in zich heeft bewijst de ronduit bizarre scene met de hond Flynn, die tevens de start vormt voor wel een heel spannende en geloofwaardige ontknoping. De debutant is echt heerlijk leesvoer én van eigen bodem!