Leeuwentemmer is boeiend vanaf de eerste scene. Een paardrijdster ontdekt een meisje dat uit het bos komt strompelen. Nog voordat zij iets kan zeggen wordt ze overreden door een passerende auto. Het slachtoffer blijkt de al vier maanden vermiste Victoria. Ze is gruwelijk verminkt; haar ogen zijn uitgestoken, haar tong afgesneden en ze is doof. Al snel blijkt dat de zaak verband houdt met vermissingen van andere pubermeisjes. Inspecteur Patrick Hedström krijgt in Leeuwentemmer de leiding over het onderzoek. En zoals altijd bemoeit ook zijn vrouw Erica Falck zich met de zaak. Zij wil een boek schrijven over een vrouw die jaren geleden haar echtgenoot, een leeuwentemmer, vermoordde. Gaandeweg komt Erica erachter dat deze familietragedie te maken heeft met de vermiste en gemartelde meisjes. 

Leeuwentemmer is alweer de negende thriller van de Zweedse bestsellerauteur Camilla Lӓckberg. Al sinds haar debuut IJsprinses volg ik deze schrijfster. Destijds attendeerde een Zweedse vriendin mij op de boeken van Lӓckberg, die in haar eigen land in 2005 werd verkozen tot auteur van het jaar. Inmiddels worden haar boeken uitgegeven in vijftig landen. Naast thrillers heeft Lӓckberg ook de populaire kinderboekenreeks ‘Super Charlie’ op haar naam staan, schrijft ze popsongs en is ze mede-eigenaar van een juweliersketen. 

Lӓckberg schrijft heel filmisch. Doordat ze schrijft vanuit verschillende personages volgt de lezer het verhaal door meerdere ogen. Dat zorgt ervoor dat het nergens saai wordt. Wel is het raadzaam eerst de vorige delen te lezen. Dezelfde hoofdpersonen passeren namelijk ook deze keer weer de revue. Zonder de kennis van hun achtergrond mist er wat, en zijn sommige dialogen wellicht niet goed te begrijpen. Minpunt in dit boek vind ik dat we dit keer niet een van de hoofdpersonen zelf volgen in een spannend of tragisch verhaal in hun eigen leven. Het huwelijk van Patrick en Erica lijkt in rustig vaarwater terecht gekomen. Met de kinderen gaat alles goed. Zus Anna is af van haar gewelddadige vent, Patricks collega’s hebben het nodige meegemaakt en ook het grote geheim van Erica’s moeder kennen we inmiddels. 

Het lijkt of Camilla Lӓckberg in Leeuwentemmer niets wist toe te voegen aan de hoofdpersonen zelf. Meer dan in haar vorige boeken richt Lackberg zich dan ook op het misdaadverhaal zelf. En dat pakt goed uit. De scѐnes van de pubermeisjes zijn gruwelijk. Harder dan we van de auteur gewend zijn. Ook de hoofdstukken die zich afspelen in het verleden, over Laila en Vladek, zijn zeer gewelddadig. Daar moet men natuurlijk wel van houden. Het zorgde er in elk geval bij mij voor dat ik door bleef lezen. Op de juiste momenten laat Lӓckberg stukjes informatie los. Stap voor stap komt zo de waarheid aan het licht. Op een gegeven moment vallen ook bij de lezer de puzzelstukjes op hun plek. Maar gelukkig heeft de auteur dan toch op het einde nog een verrassing in petto. Het maakt Leeuwentemmer een van Lӓckbergs beste thrillers tot nu toe.