‘Maar Suzan had het gevoel dat er in haar leven ergens een gat zat. Er ontbrak iets, alsof haar bestaan voor eeuwig onvoltooid zou blijven.’ 

Verzwegen bestaat uit meerdere verhaallijnen. De hoofdrollen zijn toebedeeld aan Suzan en Fred. Het verhaal is zodanig opgezet dat het al snel mijn volledige aandacht had en het viel me zwaar het boek af en toe even weg te leggen. René Appel heeft een prettige en toegankelijke schrijfstijl waardoor zijn boeken aangenaam zijn om te lezen. De thematiek verwerkt in de verhalen zijn over het algemeen goed herkenbaar. Dit geldt ook voor de wijze waarop de personages worden neergezet. Vaak gewone alledaagse mensen, personages waar de lezer zich goed in kan verplaatsen. Als je leest wat Fred gedaan heeft, is het volkomen begrijpelijk dat hij in een tbs-kliniek heeft gezeten. Het is ook niet niks wat hij gedaan heeft maar er zijn momenten dat ik toch medelijden met hem kreeg. Vechtende tegen alle vooroordelen, veel tegenwerking waardoor het bijna onmogelijk wordt om weer een leven op te bouwen. Maar toch, aan de andere kant blijkt dat hij eigenlijk nog steeds niet helemaal genezen is en er regelmatig sprake is van een terugval. De gedachten en de gevoelens van Fred worden door de auteur op een heldere wijze verwoordt en geeft de lezer een goede kijk in het leven van een ex-tbs’er.

‘O ja, hij begreep het allemaal verdomd goed. Eerst hadden ze hem jarenlang opgesloten en nu hij weer buiten was, werden alle mogelijkheden geblokkeerd.’ 

Naarmate het verhaal vordert, wordt het verband tussen de twee verhaallijnen van Suzan en Fred duidelijk. Suzan ontdekt iets dat haar behoorlijk aangrijpt. Als ze dan later ook nog ontdekt wat Ron al een tijd voor haar achter heeft gehouden, staat haar wereld even op zijn kop. Best heftig allemaal en haar reactie op alles is volkomen begrijpelijk. Ook dit wordt op een wijze beschreven dat het eenvoudig is om je te verplaatsen in Suzan en met haar mee te leven. 

Met Verzwegen heeft René Appel weer een mooi en spannend verhaal geschreven, een verhaal met een correcte opbouw en een goede spanningsboog. Een boek van René Appel is altijd heerlijk om te lezen. Verhalen die ons zelf ook kunnen overkomen, gewoon zoals we van deze auteur gewend zijn.