De ons allen welbekende Erica Falck, succesvol schrijfster van true crime, is al even bezig informatie te verzamelen over de Stella-zaak en daar komt onverwacht schot in als blijkt dat een van de vermeende daders in de Tanumse gemeente is neergestreken in verband met filmopnamen. Marie Wall, nu een gevierd Hollywood actrice, was indertijd elf jaar toen zij samen met de eveneens nog minderjarige Helen Persson schuldig pleitten aan het meenemen en de dood van Stella maar deze verklaring daarna weer ontkrachtten. Marie hoopt dat het oprakelen van het verleden hoofdzakelijk publiciteit genereert; de zwaarmoedige Helen daarentegen realiseert zich terdege dat de terugkeer van Marie hoogstwaarschijnlijk haar ondergang zal zijn. Peter en Eva Berg betrokken een decennia geleden de boerderij die toebehoorde aan de familie Strand. Alsof de geschiedenis zich herhaalt verdwijnt van het erf hun enig kind Linnea, liefdevol Nea genoemd. 

Naast alle vaste personages, wiens levens zich verder zullen ontwikkelen, trommelt de auteur een hele stoet aan nieuwe inwoners op die stuk voor stuk hun opwachting zullen maken. Het is een kwestie van hoofden tellen en de lijnen doortrekken. Al gauw voelt het opnieuw alsof je zelf deel uitmaakt van de leefomgeving waarbinnen al het gebeuren zich afspeelt. Naast reeds genoemden snijdt de gevierde auteur het thema vruchtelingenproblematiek aan door onder meer een recent uit Syrië naar Zweden gevlucht gezin op te voeren. Vader Karim meldt zich uit eigen beweging aan mee te zoeken naar de vermiste Nea. Harald ervaart de zoektocht als een déjà-vu, daar hij degene was die Stella voorheen levenloos aantrof. Sam, de zoon van Marie Wall, vindt een deelgenoot in Jessie, wiens achtergrond sterk op dat van hem lijkt en dan zijn er de al wat op leeftijd zijnde Bill en Gun Andersson die zich, anders dan hun zoon Nils, inzetten voor de mensen van wie de achtergrond veelal letterlijk in puin ligt. Er wordt bovendien teruggegrepen naar de zaak-Stella als we kennismaken met het gezin Strand en wordt hiermee wat in het verleden ligt opnieuw beleefd.  

Camilla Läckberg hanteert wederom met haar tiende titel eenzelfde aanpak door een stukje locale geschiedenis onder de aandacht te brengen. Ook nu permitteert ze zich hier en daar wat vrijheden om de op waarheid beruste vertelling te kunnen vermengen met het verhaal eromheen. Dit keer gaan we terug naar het jaar 1671 als we kennismaken met Elin Jonsdotter, schuldig bevonden aan onder meer betrokkenheid bij de reputatie van hekserij. Deze dermate beklemmende passages zijn zonder twijfel een toegevoegde waarde.

Hoewel Heks bijna zevenhonderd pagina’s beslaat is het smullen geblazen. Er wordt zowel tijd uitgetrokken om alle onbekende gezichten te introduceren als hun verdere ontplooiing uiteen te zetten. Bestaande verhaallijnen krijgen hun vervolg, nieuwe ontwikkelingen dienen zich aan. Alles klopt aan dit rijkelijk gevulde boek, niets is over het hoofd gezien en overal aan gedacht. Niet voor niets is Camilla Läckberg een grootheid. Ze weet de lat nog altijd dusdanig hoog te leggen dat menig andere auteur op afstand blijft.