Ilse Ruijters debuteerde in 2014 met de thriller De onderkant van sneeuw waarmee ze het jaar daarop de Hebban debuutprijs won. De opvolger, Later als ik dood ben, volgde in 2016 en won de Hebban Thriller Award en belandde op de shortlist voor de Gouden Strop. Meisje van me is opnieuw een psychologische thriller waarin thema's worden aangekaart zoals onvruchtbaarheid en draagmoederschap. Inspiratie haalde ze uit haar eigen levenservaring, na een IVF traject beviel ze uiteindelijk van een dochter. Net als in haar vorige boeken speelt het fenomeen dat iemand zowel dader als slachtoffer kan zijn een grote rol.

Tom en Amber runnen de Mindset Academy, een succesvol coaching bedrijf. Ze zijn het perfecte stel en hét voorbeeld dat geluk maakbaar is. Onder deze glamoureuze buitenkant gaat echter ook veel leed schuil. Er is een brandende kinderwens, maar Amber is onvruchtbaar. Het stel heeft echter in Kirsten de perfecte draagmoeder gevonden. Ze zijn dan ook dolgelukkig wanneer Emma wordt geboren. Wanneer ze haar willen gaan ophalen in het ziekenhuis blijken echter zowel Kirsten als Emma verdwenen te zijn. Heeft Kirsten zich bedacht of is er iets veel ernstigers aan de hand? De zoektocht start en Tom en Amber zullen niet rusten voordat ze Emma weer in hun armen kunnen sluiten.

Meisje van me is opgebouwd uit een aantal delen met daartussenin lange stukken tekst waarin regelmatig van perspectief wordt gewisseld. Elk deel is voorzien van een quote waarmee de coaches bij de Mindset Academy proberen hun clientèle naar een zinvoller leven te tillen. De gebeurtenissen worden verteld in de derde persoon vanuit flink wat verschillende personen. Het voordeel hiervan is dat de situatie van meerdere kanten wordt belicht en dat duistere motieven en geheimen overal tussendoor kruipen. Er komen diverse rare snuiters voorbij - fatsoenlijke mannen zul je niet aantreffen - waardoor je als lezer voortdurend twijfelt over de ware toedracht van de verdwijning van Emma. Het nadeel van zoveel verschillende perspectieven echter is dat de meeste personages niet erg diep worden uitgewerkt en wat oppervlakkig blijven. Een voorbeeld hiervan is de personal assistant Joel die een wel erg vreemde obsessie heeft, maar waarvan niet duidelijk wordt waarom dit zo is. Hierdoor zijn gedragingen niet altijd logisch of lastig te begrijpen. De schrijfstijl van de auteur is modern, zonder meer woorden te gebruiken dan nodig is. In tegenstelling tot haar eerdere boeken is het taalgebruik in Meisje van me rauwer. Niet alle personages zijn even sympathiek waardoor bepaalde scènes nogal vrouwonvriendelijk overkomen.

Dankzij de vlotte schrijfstijl laat het boek zich gemakkelijk lezen, maar het duurt wel even voordat de spanning erin komt. Tegen het einde schieten de gebeurtenissen in een stroomversnelling, stijgt de spanning en zijn daar dan eindelijk die verrassende plotwendingen. Naast ongewenste kinderloosheid en de keerzijde van draagmoederschap geeft het thema mensenhandel diepgang aan de plot. Ondanks het feit dat Emma het product is van een eicel van Amber en een zaadcel van Tom is juridisch gezien Emma het kind van Kirsten zolang de adoptie nog niet officieel is. Hiermee worden ouders in spé in een kwetsbare positie gebracht en dit roept interessante en actuele vragen op.

Meisje van me is een psychologische thriller rond moeilijke thema's, vol personages die van alles te verbergen hebben en waarbij het venijn overduidelijk in de staart zit.