Voor Neve gaat het leven gewoon verder. Samen met haar man heeft ze een reünie met oud studiegenoten bij hun thuis en die duurt een heel weekend. Tussen het koken en vermaken van de gasten door moet Neve ook de weduwe van haar minnaar geruststellen, haar eigen kinderen opvoeden, haar dochter het huis uit helpen en zorgen dat ze niet ontdekt wordt als minnares en schoonmaakster van het plaats delict. Dan blijkt dat zij niet de enige is die met een leugen leeft. 

Huis vol leugens is een heerlijk chaotisch verhaal waarin je als lezer meegetrokken wordt en je gespannen afwacht of Neve ontdekt zal worden of dat ze zelf de moordenaar zal vinden en/of de moordenaar zal helpen zich te verbergen voor de recherche. Die rechercheur staat ook op de meest onverwachte momenten voor de deur met vragen. Na het weekend is er tijd voor rust, de gasten bedenken dat ze zelf ook een huis hebben en Neve blijft achter met haar gezin. In haar eigen huis vol leugens. Ze boent letterlijk haar huis schoon en deze mooie metaforen maken van dit verhaal een leuk verhaal om te lezen, niet te moeilijk alleen het plot is een complete verrassing en een verhaal op zich. 

Huis vol leugens gaat over familie, over moord en liefde. En dat in die volgorde. Neve komt erachter dat ze in een huis vol leugens leeft en blijft toch overeind gewoon omdat ze doorgaat. Iedereen heeft geheimen, zelfs haar dode minnaar. Het is een boek dat gaat over gewone mensen die gewoon leven totdat het leven van een van hen op de kop staat. Dat kan door een kind dat uit huis gaat, een kas die je nog moet bouwen of een moord die gepleegd is. Of vreemdgaan. 

De toon van het verhaal is nuchter en meeslepend. En de onderhuidse spanning maakt er een echte thriller van. Het verhaal is vanuit één persoon geschreven, namelijk vanuit Neve en dat maakt dat je één kant van het verhaal kent. Alsof de moordenaar er uiteindelijk niet echt toe doet. Het vinden van de moordenaar is ook niet Neve’s doel. Het verbergen van wat zij gedaan heeft, en met wie, is belangrijker en dat maakt dat dit boek opvalt tussen de andere thrillers. Het is een thriller waarin de moord bijzaak lijkt. 

Het gezinsleven, dacht Neve- tilt ons overal overheen  

De spannende gedeeltes worden afgewisseld met mooie zinnen die zo op een tegeltje op het toilet zouden passen. Het is weer de stijl van Nicci French die ik miste in de boeken over Frieda Klein. Welkom terug, dacht ik halverwege het verhaal. Wat ik miste in het boek waren de recepten, als het Neve even te veel wordt haalt ze de lekkerste ingrediënten bij een klein supermarktje om de hoek. Daar maakt ze heerlijke gerechten mee. Neve en haar gezin en haar maffe vrienden hebben mijn hart gestolen, net als de bijzondere schrijfstijl van Nicci French: het was weer ouderwets genieten.