In hechtenis is eigenlijk het verhaal van David tegen Goliath. Het verhaal van de underdog Tabitha die alle schijn tegen zich heeft en het op moet nemen tegen de rest van de wereld om niet ten onder te gaan. Tabitha stuit op weerstand en vijandigheid. Zowel binnen het huis van bewaring waar ze verblijft, als in de rechtszaal en bij de bewoners van het dorp waar ze woonde. De auteurs laten de wanhoop van de bladzijden spatten. Ze weten bij de lezer veel medeleven op te wekken voor Tabitha. Eigenlijk gaat het er niet eens om of ze het gedaan heeft, maar draait het veel meer om de manier waarop ze behandeld wordt. Je zou haar zo graag in de armen willen sluiten en zeggen dat het allemaal wel goed komt. Hier en daar gloort er een beetje hoop en krijgt ze toch wat medewerking als ze haar zaak voorbereidt. Het zijn deze kleine sprankjes hoop die Tabitha helpen om door te zetten. Het is een originele invalshoek om een leek op zoek te laten gaan naar de dader van een moord. Het is een goed te volgen natrekken van verdachten, motieven en gelegenheid. Meer zoals een moordspel, maar voor Tabitha is het de harde werkelijkheid. Tabitha is een depressieve en eenzame jonge vrouw. Als lezer kruip je in haar hoofd en leer je haar stukje bij beetje beter kennen. Hoewel we de bewoners uit het dorp waar de moord gepleegd is wel leren kennen aan de hand van hun mogelijke motieven, blijven het bijrollen in een moordspel waar Tabitha de hoofdrol in speelt. Het dorp waar ze woonde herbergt heel wat geheimen. Veel meer mensen lijken een motief te hebben voor moord. Op een zorgvuldige manier wordt de lezer hierin meegenomen. 

Waar het hele verhaal goed te volgen is en zorgvuldig wordt opgebouwd, komt de plot volledig uit de lucht vallen. Daardoor blijf je toch met een onbevredigend gevoel achter.