Oorspronkelijke titel:
The Sanatorium
ISBN: 9789026350917
Uitgever: Ambo|Anthos
Verschenen: 2021
Pagina's: 416
Overige edities:
E-book
 |
Omschrijving:
Een imposant hotel, geïsoleerd gelegen midden in de Alpen. Het is de laatste plek waar rechercheur Elin wil zijn. Ze heeft echter verlof opgenomen van haar werk, en aangezien ze haar broer Isaac al een tijd niet heeft gezien, kan ze geen goede reden bedenken om nee te zeggen wanneer ze de uitnodiging krijgt om zijn verloving daar te vieren. Het hotel is prachtig, maar zodra Elin over de drempel stapt bekruipt haar een vreemd gevoel. Ze kan het idee dat er iets mis is niet van zich afschudden, en haar overtuiging wordt groter wanneer ze hoort dat het hotel voor de verbouwing een vervallen sanatorium was.
Wanneer Isaacs verloofde de volgende ochtend spoorloos verdwenen lijkt, wordt Elin echt ongerust. Een sneeuwstorm heeft het hotel afgesloten van de buitenwereld en de hotelgasten beginnen langzaam in paniek te raken. Niemand heeft door dat er nóg een vrouw is verdwenen: de enige die hen had kunnen waarschuwen voor het gevaar waarin zij zich bevinden?
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl: 
Recensie Diane Kooistra op 12 augustus 2021:
Sarah Pearse is getrouwd, heeft twee dochters en woont in Devon.Ze heeft Engels en creatief schrijven gestudeerd. In het verleden heeft ze in Zwitserland gewoond, daar vond ze na het lezen van een artikel over sanatoria inspiratie voor haar debuutthriller Het sanatorium.
Isaac, de broer van Elin gaat zich verloven en viert dit in een prachtig hotel. Nu een luxe hotel maar eerder was het een sanatorium, een gebouw met een historie waar weinig over bekend is. Elin voelt dat gelijk aan als ze het gebouw betreedt. Terwijl haar vriend enthousiast is over het gebouw ziet zij ontzettend tegen het verblijf in het hotel op. Waarom, dat zal de lezer snel duidelijk worden. Wat begint als een vakantiethriller gaat al snel over in een heuse whodunit; een subgenre van detectiveverhalen, waarin de nadruk geheel ligt op het proberen te achterhalen wie de dader is van een moord of ander misdrijf. Elin is eigenlijk met verlof maar als er ineens mensen vermist worden of erger wordt ze gedwongen om op onderzoek uit te gaan. Het hotel is namelijk door sneeuwstormen en lawines volledig afgesloten van de buitenwereld. Voor ze beseft dat de dader een van de hotelgasten óf het personeel is zit ze er middenin en loopt ze zelf gevaar.
'Haar lichaam reageert op iets, iets wat hier leeft, ademt, iets wat verweven is met het DNA van het gebouw, evenzeer als de wanden en de vloeren.'
Pearse neemt de tijd om de lezer kennis te laten maken met de setting waar alles zich afspeelt als ze dan opeens lijkt te verrassen met een plotwending. Naast het thriller- en detectiveaspect van het boek zijn er best wat persoonlijke issues, maar die hebben gelukkig niet de overhand. Als de verloofde van Elin's broer verdwijnt weet de lezer al meer dan de hoofdpersonen zelf, want er is nog iemand vermist. En diegene weet vermoedelijk meer. Dat is een mooie invalshoek die de spanning best op laat lopen. Als er een storm op het hotel afkomt, kunnen de gasten en het personeel niet weg en blijven dus samen achter in het hotel. Dat doet heel erg denken aan Miss Marple of Hercule Poirot. Elin is de moderne versie van deze personages en kan tot op zekere hoogte gebruik maken van moderne hulpmiddelen en kennis, maar het blijft toch puzzelen. Door al het puzzelwerk motiveert de auteur om op elk detail te letten. Elin is in het begin een moeilijk personage maar als je haar beter leert kennen heb je best met haar te doen. Leuk detail; omdat de vriend van Elin zoveel weet over architectuur kon de auteur veel kwijt over het gebouw waardoor je je nog beter kunt verplaatsen in de sfeer van de locatie waar zich alles afspeelt.
De plot van Het sanatorium is verrassend en de epiloog wekt de indruk dat er misschien een vervolg gaat komen.
Bezoekersreacties:
Erika (63) op 10 augustus 2021:
Het is een bekend thema, de afgesloten ruimte. Agatha Christie begon ermee of was in ieder geval een van de eersten met haar Mousetrap en natuurlijk haar En toen warende nog maar…’ Naderhand kwamen er meer. Onlangs nog Huiver van Alice Reynolds, en nu ook Het sanatorium. Een van de buitenwereld afgesloten luxe hotel op een berg in de besneeuwde Alpen.
Rechercheur Elin heeft bijzonder verlof na een lastige periode op haar werk. Als haar broer Isaac haar en haar vriend Will uitnodigt voor zijn verlovingsfeest in het tot hotel verbouwde oude sanatorium in Zwitserland, gaat ze. Vanaf pagina één zit ik als lezer al onder haar huid. De heftige gebeurtenissen in Elins jeugd sudderen onderhuids door, gebeurtenissen die te maken hebben met haar broer, waardoor bij de ontmoeting na jaren alles weer terugkomt. Pearse laat ons dat op intensieve wijze voelen. We zitten midden in Eline angst.
Van alle kanten staat ze onder druk. Haar werkgever die wil weten of ze terugkomt, haar vriend die langzaam zijn geduld met haar dreigt te verliezen en vooral de onopgeloste gebeurtenissen uit het verleden laten haar niet met rust.
Pears heeft een directe, wervelende schrijfstijl; het verhaal staat meteen. Ze graaft diep in de emoties, waardoor de personages gelijk een karakter zijn. De belofte van heel veel geheimen en onverklaarbare gebeurtenissen doet me dan ook helemaal op scherp staan. Ook de introductie van Elin als hoofdpersonage staat als een huis. Ik zie de onzekere, getraumatiseerde Elin met al haar zintuigen op scherp voor me tot leven komen. Ze is geloofwaardig, ik kan me met haar vereenzelvigen. De moeizame relatie met haar onvoorspelbare, licht ontvlambare broer is heel indringend beschreven.
In het hotel vinden een paar raadselachtige verdwijningen plaats. De slachtoffers vormen kort een nevenverhaallijn, zodat we de lugubere omstandigheden van hun verdwijnen actief meemaken. Omdat de verloofde van haar broer er een van is, raakt het Elin persoonlijk. En dan staat ineens een veel zelfbewustere Elin op; de politievrouw die de plaatselijke gendarmerie, die vanwege de lawines niet ter plaatse kan komen, te hulp schiet en in staat is doortastend te werk te gaan. Tot haar eigen verrassing kan ze er zelfs van genieten.
Op heel fijnzinnige wijze blijft Pearse haar lezers prikkelen met kleine, onverwachte dingetjes, zoals, een niet thuis te brengen geur, geluid, of eng voorval. Dat zorgt ervoor dat er nooit, nergens een rustmoment is. Ik móet wel verder lezen. De schrijfster zet succesvol een claustrofobische, benauwende, verstikkend sfeer neer. Ik wil daar zo snel mogelijk weg, maar ik zit vast. Het enige dat erop zit is zo snel mogelijk lezen om tot de bevrijding te komen.
De ontknoping van gebeurtenissen uit Elins verleden komen aan als mokerslag, hoewel ik soortgelijke plots eerder ben tegengekomen.
Ondanks het feit dat dit heel zwaar op Elin moet drukken, is ze in staat om het allemaal te parkeren en mee te gaan in de rollercoaster van gebeurtenissen, die met verschillende twists de hoofdplot van het boek blootleggen. Hoewel deze in wezen niet zo heel spectaculair of onverwacht is, houdt Pears je op het puntje van je stoel met haar wervelende schrijfstijl. Maar we zijn er nog niet. De echte twist komt totaal onverwacht op de allerlaatste pagina en die laat me alles vergeten.
Alles ligt weer open.
Mijn hemel. Wie gaat Elin waarschuwen?
Oordeel:
Jaimy Smeets (31) op 8 augustus 2021:
Van Ambo|Anthos ontving ik een vooruitleesexemplaar van Het sanatorium van Sarah Pearse, bedankt. Het sanatorium is vanaf morgen (9 augustus) te verkrijgen in de boekhandel.
Elin en haar vriend Will worden uitgenodigd door haar broer en schoonzus om hun verloving te vieren in een gloednieuw, luxe hotel op een adembenemende locatie.
Echter speelt er heel veel rondom Elin waardoor ze het moeilijk vind om haar broer weer te zien na lange tijd, maar ook om te genieten van alles wat het hotel te bieden heeft.
Het hotel was vroeger een sanatorium en ze kan het vreemde gevoel dat haar dat geeft niet van zich afschudden.
Als haar schoonzus op mysterieuze wijze verdwijnt is de chaos compleet en wil Will het liefste zo snel mogelijk vertrekken. Maar ondanks hun getroebleerde band, wil Elin haar broer niet zo achterlaten.
Elin is een heel complexe vrouw die super goed wordt omschreven.
Ze heeft op jonge leeftijd een zwaar verlies te verwerken gekregen en haar band met haar broer is daardoor op hoogspanning komen te staan. Elin heeft bepaalde herinneringen aan die gebeurtenis die, nu haar schoonzus vermist wordt weer sterk naar boven komen.
Daarnaast heeft ze problemen op haar werk, waardoor ze tijdelijk op non-actief gezet is en wil Will meer uit hun relatie halen.
Je kan merken dat Elin heel erg met zichzelf in de knoop zit en die verstikking die zij voelt is heel goed op papier over gebracht.
Naarmate de tijd verstrijkt in het hotel en er zich meer incidenten voordoen, neemt Elin de leiding en lijkt ze haarzelf weer wat terug te vinden. Zij het met horten en stoten.
Het is mooi om te zien hoe ze evolueert doorheen het verhaal.
De overige personages worden qua uiterlijk heel goed beschreven, waardoor het makkelijk is om wegwijs te worden onder de vele personages. Hun persoonlijkheid wordt puur gebaseerd op hoe Elin hen ervaart en hierin is zij nogal wispelturig.
Het sanatorium is daarom een boek waarin iedereen verdacht lijkt en je net zoals Elin van het ene naar het andere uiterste geslingerd wordt.
Ook de omgeving is goed vormgegeven door Sarah Pearse en waar je normaal echt kan genieten van een mooie omgeving, zorgt Elins ongemak ervoor dat je dit als lezer ook zo ervaart. De sneeuw is heel bedrukkend en ook de mooie, grote ramen van het hotel zorgen zowel bij Elin, als bij mij als lezer, voor een heel benauwde sfeer. Het zorgt voor een extra effect op dit toch al bedrukkende verhaal.
Er gebeurt in een korte tijd heel veel en het is onduidelijk waar dit allemaal uit voort komt.
Heeft het met de onderlinge relaties te maken? Met het verleden van het hotel? Met de ligging van het hotel en de omgeving en de bewoners die er niet op stonden te springen?
Het zorgt ervoor dat het een lange zoektocht is naar een motief, maar waardoor de spanning en de nieuwsgierigheid hoogtij vieren.
Het enige wat je kan doen is op het puntje van je stoel – want daar beland je gegarandeerd – verder lezen.
Het plot is dan ook zeer onverwacht en was totaal niet wat ik zelf bedacht had.
De eindjes komen samen, zij het met hier en daar nog een flinke twist om je op het verkeerde been te zetten.
Het einde lijkt in zicht en het ziet ernaar uit dat Elin op vele vragen antwoord gekregen heeft, niet alleen met betrekking tot de vermissing van haar schoonzus en alles wat daaruit voort komt, maar zoals gezegd maakt zij echt een groei door en lijken ook haar persoonlijke problemen opgelost.
Toch wekt Sarah Pearse de indruk dat het verhaal nog een staartje zal krijgen…
Oordeel:
Saskia I. (51) op 3 augustus 2021:
‘Het verleden oprakelen, vooral van dit gebouw, kan je gek maken. Als je tot in detail gaat uitpluizen wat hier is gebeurd…’
Het Sanatorium, het thrillerdebuut van de Britse auteur Sarah Pearse, speelt zich af in een afgelegen hotel in de Zwitserse Alpen. Dat het gebouw vroeger een sanatorium was, is nog steeds merkbaar in kleine details. Het hotel mag dan wel zeer modern zijn, de kille sfeer is terug te vinden in koele architectonische elementen. Ik weet alvast dat ik nooit in dit hotel zou willen logeren, te luguber, hoe mooi de omgeving daar hoog op de berg ook mag zijn!
Elin en haar vriend Will zijn afgereisd naar dit hotel om hier het verlovingsfeest van haar broer Isaac en zijn vriendin Laure te vieren. Zus en broer hebben elkaar al meer dan vier jaar niet meer gezien. De spanningen uit hun jeugd en de dood van broer Sam spelen Elin nog altijd parten. Dit wordt verder in het verhaal uitgediept. Dat Isaac zelfs niet aanwezig was op de begrafenis van hun moeder, maakt het allemaal nog wat moeilijker.
‘Ze begint te begrijpen dat haar broer zijn verloving hier wil vieren.
Dit oord heeft net als Isaac alles te maken met façades.
Het verbergt wat er werkelijk achter schuilgaat.’
Elin werkte als rechercheur, maar heeft momenteel een langdurig verlof. Ze moet weldra beslissen of ze haar taak terug zal opnemen of niet. Waarom ze nu op non-actief staat, ook dat wordt in de loop van het verhaal duidelijk.
De sfeer wordt beangstigend als Laure verdwijnt en er steeds meer lijken worden gevonden. Deze omstandigheden dwingen Elin om haar taak als rechercheur toch weer op te pakken.
Het verbaasde mij dat ze haar broer in vertrouwen neemt, terwijl hun relatie toch tot een dieptepunt was gezakt. Ook heeft ze niet direct aan Will verteld dat zij en Laure vroeger vriendinnen waren. En zo viel ik een beetje van de ene verbazing in de andere, zo begon ik me toch een beetje te ergeren aan de gebeurtenissen. Als Elin en Will dan nog eens besluiten om baantjes te gaan trekken in het zwembad, terwijl de lijken zich opstapelen, dan was voor mij de geloofwaardigheid toch ver te zoeken.
Toch is de sfeer knap weergegeven. Het verleden van het sanatorium is goed in het verhaal verwerkt en er komen vele geheimen en intriges bovendrijven. Ook op psychologisch vlak gebeurt er best veel in Het sanatorium.
Het trauma rond de dood van broer Sam loopt als een rode draad door het verhaal. Elin gaat de confrontatie aan met haar oude ik en met de persoon die ze nu geworden is. Ze komt in aanraking met verrassende feiten en moet moeilijke beslissingen nemen. Hoe ze met zo een onevenwichtig karakter het ooit tot rechercheur heeft geschopt, verbaasde me dus wel.
De zeer korte hoofdstukken zetten aan om snel nog even verder te lezen. Het wisselende perspectief zorgt ook voor voldoende spanning. Er worden vele mogelijkheden geopperd voor de moorden en verdwijningen. Heeft het iets met de bouw van het hotel te maken, of met activisten? Iemand van de toeristen of van het personeel? Op moet het meer in de relationele sfeer worden gezocht? Of…
‘Wat hier heeft plaatsgevonden is niet logisch of rationeel, niet iets wat verklaard kan worden. Elin beseft dat het zijn wortels heeft in iets duisters, zo duister dat ze het bijna kan aanraken.’
Ik heb een beetje mijn twijfels bij het beoordelen van deze thriller. De macabere sfeer is knap uitgewerkt, zeker een pluspunt. Ook het verleden van het gebouw en de perikelen bij de bouw van het hotel komen goed tot uiting. Maar toch voelde ik tijdens het lezen af en toe wat ergernis. De geloofwaardigheid was voor mij soms ver te zoeken, zowel bij de moorden als bij de verwerking van het verleden. En dat ene kleine aspect dat uiteindelijk naar de dader verwijst… tja.
Te veel details, te veel herhaling van zetten in de acties en in de gedachtenkronkels. Sommige hoofdstukken kon ik grotendeels ‘diagonaal’ lezen. Ik pikte er de gesprekken en de nuttige info uit en had zeker niet het gevoel dat ik hierdoor iets belangrijks miste.
Maar laat je zeker niet te veel beïnvloeden door mijn persoonlijke leeservaring. Het sanatorium is zeker spannend en de omlijsting is knap. En dat ene onrustwekkende zinnetje in de epiloog maakt me zeker nieuwsgierig naar een vervolg! Deze thriller geef ik toch graag het voordeel van de twijfel, 3 sterren.
Het sanatorium is vanaf 9 augustus 2021 te koop bij je favoriete boekhandel, bibber en huiver!
‘Het is nu voorbij. We kunnen verder.’
Oordeel:
|
|
|
|
|
Prijs: € 13,75
