De spanning stijgt meteen bij het vinden van de lichamen. Omdat deze zich in een rap tempo opvolgen is rustig ademhalen er niet bij en wordt de lezer direct in een wervelstorm meegenomen. De moorden zijn gruwelijk, en dus ook gruwelijk gedetailleerd. Voor tere zieltjes is Perfecte prooi zeker niet weggelegd. Het is lang gissen, zowel voor de lezer alsook Luc en Ava, naar de daders. Hebben deze moorden dan toch iets met elkaar gemeen of berust het op toevalligheden? Er vormen zich wat linkjes en lijntjes waardoor de lezer langzaam op het goede spoor lijkt te komen. De perspectieven wisselen vooral tussen de hoofdpersonages Ava en Luc. Maar gaandeweg het onderzoek vordert krijgen we ook een kijkje in het leven van de daders. Dit geeft een aparte wending aan het verhaal, nieuwsgierigheid neemt de overhand en het zoeken naar een motief is begonnen. Ook de rechercheurs komen langzaam dichterbij, maar niets kan hen en ons voorbereiden op de plot die Fields heeft uitgedacht. 

 

Perfecte prooi is een top opvolger van Perfecte resten. De draad wordt gelijk weer opgepakt en in no-time bevinden we ons weer in Schotland. De personages evalueren ten opzichte van het vorige deel, wat enkel op kan vallen als dit deel ook gelezen is. Ze krijgen zowel persoonlijk als op het werk weer het nodige voor de kiezen. De keuzes die ze hierbij maken en hoe ze erop reageren maken dat de personages heel realistisch overkomen. Ook het toevoegen van nieuwe personages was een goede zet en brengt een extra dimensie in de plot alsook de lopende verhaallijn van Luc en Ava. 

Perfecte prooi is weer een echte lugubere thriller. Helen Fields' beeldende schrijfstijl laat je het als het ware ten lijve ondervinden en de continu gespannen spanningsboog zorgt ervoor dat dit boek je geen moment met rust laat.