Omschrijving: Wie niet horen wil van Nicci French gaat over Tess, die net haar leven weer op orde heeft. Jason en zij zijn een jaar geleden vriendschappelijk uit elkaar gegaan en delen de voogdij over hun dochtertje Poppy. Ze moet nog wennen aan haar nieuwe situatie, maar is blij met de hulp die ze krijgt van haar vrienden. Dat Jason inmiddels is getrouwd, daar probeert ze te zich overheen te zetten. Zelf is ze ook weer aan het daten en ze is best gelukkig, houdt ze zich voor.
Totdat haar dochtertje Poppy vreemde taal begint uit te slaan en een tekening maakt met zwart wascokrijt. Een tekening waarop een figuur te zien is die van een toren valt. Tess raakt ervan overtuigd dat Poppy getuige is geweest van een misdrijf. Ze stapt naar de politie, maar daar wordt ze niet geloofd. Dan besluit ze zelf op onderzoek te gaan…
In Wie niet horen wil is de hoofdrol weggelegd voor Tess. Een jaar geleden is haar huwelijk op de klippen gelopen en zijn Jason en zij uit elkaar gegaan. Ze delen de voogdij over hun driejarig dochtertje Poppy. Jason is inmiddels hertrouwd met Emily. Alles kabbelt voort in een rustig vaarwater. Dit verandert wanneer Poppy vreemde verontrustende woorden begint uit te slaan, vloekt en een tekening maakt met zwart krijt. Op de tekening is een figuur te zien die van een toren valt. Tess stapt hiermee naar de politie omdat ze ervan overtuigd is dat Poppy getuige is geweest van een misdrijf. De politie neemt het niet serieus. Daarom besluit Tess om zelf op onderzoek uit te gaan.
De cover van Wie niet horen wil is in de stijl van de laatste thrillers van Nicci French: een zwarte achtergrond met een fel gekleurde bloem die van de voorkant afspat. De titel is in dezelfde kleur als de bloem. In Wie niet horen wil draait het om Tess en haar onderzoek. Logisch dus dat haar personage het meest uitgewerkt is. De andere personages die een rol spelen in het geheel worden minder uitgewerkt maar alsnog genoeg voor het verhaal. Tess is neergezet als een sterk personage, geschreven in de eerste persoon waardoor je haar gedachtegang en gevoelens goed kunt volgen. Het is begrijpelijk dat ze zich ongerust maakt over haar dochter en zich soms machteloos voelt. Gedurende het verloop reis je als het ware met Tess mee. De spanning zit verweven door het hele verhaal en Nicci French probeert regelmatig om je op het verkeerde been te zetten. De schrijfstijl is erg uitgebreid; alles wordt soms herhaaldelijk vermeld. Tegen het einde komt een kleine dosis ongeloofwaardigheid om de hoek kijken.
Nicci French heeft met Wie niet horen wil een psychologische thriller geschreven die de lezer mee laat puzzelen naar de dader.
Bezoekersreacties:
Erika (67) op 15 augustus 2025:
Tweet Wie er achter dit pseudoniem zit, is inmiddels wel wereldwijd bekend. Het schrijversechtpaar heeft met hun rijke oeuvre bewezen tot de wereldtop te behoren als het om het schrijven van thrillers gaat.
Tess heeft na de breuk met haar vriend Jason haar leven weer op orde. Ze delen de voogdij over hun peuterdochter Poppy. Jason is inmiddels opnieuw getrouwd, zelf heeft ze ook weer een prille liefde. Totdat Poppy ineens vreemde taal begint uit te slaan en een alarmerende, zwarte tekening maakt, waarop een figuur te zien is die van een toren valt. Tess raakt ervan overtuigd dat Poppy getuige is geweest van een misdrijf, of iets hierover gehoord heeft. De politi gelooft haar niet en dus besluit ze zelf om op onderzoek te gaan
Nicci French raakt de lezer diep met hun schrijfstijl. Levensecht zetten ze neer hoe ijzingwekkend Tess zich in allerlei bochten moet wringen om haar dochter te beschermen en er gelijktijd achter wil komen wat er aan de hand is. Dreiging en gevaar liggen op de loer, ze kruipen onder de huid. Tess is oersterk als het om Poppy gaat, en voor niets en niemand bang.
French is er altijd een meester in om tot diep in details te gaan, zonder dat dit gaat storen. Men volgt haar personage op de voet in alle handelingen en gedachten. Wie Noet horen wil is van begin tot eind Tess’ verhaal. Haar verwoede pogingen om tot de politie door te dringen, haar wanhoop, gedachten, haar acties en zorg. French dringt diep tot haar door, de lezer voelt in elke vezel wat Tess beweegt en geeft haar alle sympathie. De auteurs slagen erin om aan de meest gewone dingen subtiel een onderlaag van gevaar mee te geven dat maakt dat men het boek onmogelijk weg kan leggen.
Het blijft onderhuids smeulen tot het tot een zinderende ontknoping komt. Eentje die Frecnh met de lezer, door de ogen van Tess, voorbereidt en geen totale verrassing meer is, maar door de schrijfstijl met de uiterst kleine prikkels een spanning geven en die bijna niet te dragen is. Precies zoals het voor Tess is.
Wie niet horen wil ontaardt in een ijzingwekkend kat-en-muisspel met aan het eind nog een fijne twist, zoals we die van Nicci French kennen. Op de laatste pagina laten ze ook nog zien hoe Tess gegroeid en geleerd heeft om echt voor zichzelf op te komen.
Wie niet horen wil laat zien tot hoever een vrouw kan gaan als het om haar kind gaat. Nicci French op hun best. Oordeel:
Jennifer Blogg (60) op 4 mei 2025:
Tweet Saai, barslecht, langdradig. Ben dit niet gewend van Nicci French. Oordeel:
Bestel bij BOL.COM.
