Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven: Luc, Ava, de moordenaar en de nabestaanden van de slachtoffers. Waar de vorige delen vol zaten met gruwelijke en gedetailleerde moorden, zit dit maar weinig in Perfecte dood. Het verhaal begint vanuit het perspectief van de dader, wat ervoor zorgt dat het boek direct je aandacht heeft. Daarna komt het verhaal rustig op gang. De zelfmoord van hoofdinspecteur George Begbie vindt al vroeg in het boek plaats, wat vervolgens resulteert in een aparte zaak die je door het boek heen volgt. Daarna wordt het bij Luc duidelijk dat het overlijden van een meisje wellicht een moord kan zijn. Luc en Ava leer je door het verhaal heen steeds beter kennen. Af en toe wordt gerefereerd aan een gebeurtenis dat zich afspeelde in Perfecte resten. De dader zal voor veel lezers geen verrassing zijn, maar wat het motief voor de moorden is, blijft een raadsel. Doordat je al vrij snel weet wie de dader is, bevat het boek weinig spanning en nauwelijks plotwendingen. Verder is de plot goed opgebouwd. Gruwelijke gedetailleerde moorden zitten er niet in en de spanning is vrij laag, maar dat maakt het boek niet minder goed. Helen Fields weet hoe ze een goed boek in elkaar moet zetten die de aandacht van de lezers vast blijft houden. 

Perfecte dood is een heerlijke thriller die vlot doorleest en waarbij je als lezer uitkijkt naar het volgende deel.