Bestel bij Bol.com
Oordeel:
ISBN: 9789026355318
Uitgever: Ambo|Anthos
Editie: Midprice
Verschenen: 2021
|
|
Recensie(s):
vrouwenthrillers.nl - Karin Bisschops op 3 april 2020:
Lieneke Dijkzeul werd op 7 maart 1950 geboren te Sneek. Ze wilde altijd al schrijver worden, maar ging na haar middelbare school Frans studeren. Deze studie maakte ze niet af. Ze bleef verhaaltjes schrijven. In 2006 verscheen de eerste thriller met Paul Vegter in de hoofdrol genaamd De stille zonde. Nu is de zevende thriller verschenen met Vegter: Een vorm van verraad. Lieneke Dijkzeul schrijft niet alleen thrillers maar ook scenario's, jeugdboeken en romans.
De cover van Een vorm van verraad zal beslist opvallen in een boekhandel. De kleuren rood-zwart, en wit voor de naam van Dijkzeul zijn goed gekozen en passen bij een thriller. Tel daarbij de kogel met vlindervleugels op en je krijgt het gevoel dat dit een spannend verhaal gaat zijn. De tekst op de achterkant nodigt uit om het boek open te slaan. Een vorm van verraad is het zevende deel met Paul Vegter in de hoofdrol. Hij staat op het punt te gaan trouwen met Renée als hij een dreigbrief ontvangt. De boodschap in deze brief luidt: Ik ga iets rechtzetten, klootzak. Wanneer hij thuis arriveert, treft hij daar een tweede dreigbrief aan die gericht is aan zowel Paul als Renée. Als er op een nacht een aanslag wordt gepleegd op hun huis, krijgen ze bewaking. Ondertussen hebben ze een zaak op hun bord gekregen van een kindje van drie jaar dat van een balkon is gevallen. Samen met zijn team onderzoekt hij deze zaak. De trouwdag is genaderd en op het moment dat ze het stadhuis verlaten raast er een auto voorbij waaruit wordt geschoten.
We hebben een tijd moeten wachten op het volgende deel met Vegter, maar daar is dan Een vorm van verraad. Het is aan te raden om de eerdere delen met Vegter te lezen om een compleet plaatje van hem te krijgen. Toch is het mogelijk om Een vorm van verraad te lezen en sommige dingen over hem in te vullen. Zoals we gewend zijn van Lieneke Dijkzeul is haar schrijfstijl to the point en zonder poespas. Niet voor niets zijn haar boeken met Vegter veelal genomineerd voor verschillende prijzen. Denk hierbij aan De Gouden Strop, Diamanten Kogel en de Crimezone Thriller Award. In dit deel lopen er twee verhaallijnen: de zaak van het gevallen jongetje en op het leven van Paul Vegter, zowel privé als zakelijk met zijn team. Dijkzeul besteedt veel aandacht aan de personages - met name aan Paul, Renée en Sjoerd- en de omgeving. Het verhaal oogt hierdoor wat traag en kabbelt voort. Zoals in meerdere boeken van Lieneke Dijkzeul zit er geen zinderende spanning in het verhaal en haar mooie taalgebruik, wat ietwat ouderwets kan aanvoelen, past perfect bij een roman. Aan het einde vloeien de verhaallijnen in elkaar en is daar de plot. Dit plot voelt ietwat gehaast afgemaakt en de lezer blijft achter met een paar onbeantwoorde vragen.
Al met al geen nagelbijtende thriller, maar een verhaal dat draait om de personages geschreven in typische Dijkzeul stijl.
Oordeel: 
Alle bezoekersreacties:
Wendy (37) op 5 april 2020:
Lieneke Dijkzeul (1950) schrijft literaire thrillers, scenario's en kinderboeken. In 2006 schreef zij haar eerste thriller De stille zonde en begon daarmee haar reeks over inspecteur Paul Vegter.
Haar thrillers werden genomineerd voor diverse prijzen, zoals De Gouden Strop, de Diamanten Kogel en de Crimezone Thriller Award. Haar werk verschijnt ook in Duitsland.
Inspecteur Paul Vegter ontvangt een aantal dagen voor zijn huwelijk zowel op het werk als thuis een dreigbrief. Zowel hij als zijn aanstaande vrouw – en collega – Renee worden hierin bedreigd.
En het blijft niet alleen bij een dreigbrief, op een nacht wordt er op hun huis een aanslag gepleegd en krijgen ze bewaking. Ondertussen wordt er hard gewerkt aan een zaak waarbij een kind onder verdachte omstandigheden van het balkon viel.
Op hun trouwdag verlaten ze net het stadhuis – door een erehaag van collega's in uniform – als er vanuit een rijdende auto een wapen op hen wordt gericht.
Een vorm van verraad is alweer het zevende boek in de serie rondom inspecteur Paul Vegter. Het laatste deel verscheen 6 jaar geleden.
Als je de achterflap leest verwacht je een heel spannend boek. Helaas komt dit in het boek niet helemaal tot zijn recht. Het verhaal leest vlot maar de spanning ontbreekt. Er zitten genoeg scenes in het boek die heel spannend hadden kunnen zijn maar dit niet zijn, een gemiste kans.
Lieneke Dijkzeul heeft een bijzondere schrijfstijl, misschien wel wat ouderwets te noemen. Dit zorgt ervoor dat ik even de tijd nodig had om in het verhaal te komen. Toch is de verhaallijn boeiend genoeg om je te laten blijven lezen.
De ontknoping was wat teleurstellend, het einde lijkt wat afgeraffeld en de zaak rondom het kind is niet echt afgerond. Ondanks alles is het toch een fijn verhaal om te lezen en zorgt het voor de nodige uurtjes leesplezier.
Oordeel:
Dini van Heumen (63) op 5 april 2020:
Lieneke Dijkzeul schrijft literaire thrillers, scenario’s en kinderboeken.
Al haar thrillers met inspecteur Paul Vegter in de hoofdrol zijn genomineerd geweest voor diverse prijzen, zoals De Gouden Strop, de Diamanten Kogel en de Crimezone Thriller Award. Haar werk verschijnt ook in Duitsland.
Een vorm van verraad is het zevende deel in de reeks met inspecteur Paul Vegter.
Net voor zijn huwelijk met Renée Pettersen ontvangt inspecteur Paul Vegter een dreigbrief.
Al snel volgt er een tweede dreigbrief en nadat ook Renée wordt bedreigd en er een nachtelijke aanval op het huis wordt gepleegd krijgen ze bewaking.
Verder werkt het team nog aan de zaak van een kind dat onder verdachte omstandigheden om het leven is gekomen.
Dan breekt de trouwdag aan met rampzalige gevolgen.
Het eerste dat opvalt is de mooie cover uitgevoerd in zwart en rood en witte letters. Een opvallende vlinder met als lijf een kogel waar bloed uit lijkt te druppen.
We hebben bijna 6 jaar op een volgend deel moeten wachten met Paul Vegter in de hoofdrol dus de verwachtingen waren hoog.
Het las weer als vertrouwd en zoals we van Lieneke Dijkzeul gewend zijn met mooie zinnen. Ze heeft een prachtige schrijfstijl.
Het plot was dit keer niet erg sterk en soms ook wat voorspelbaar.
Het einde werd zelfs wat afgeraffeld en dat is toch wel erg jammer van het verder heerlijk lezende boek.
Het is dat dus haar schrijfstijl veel goed maakt en ik fan blijf van deze reeks.
Ik hoop ook dat de auteur weer niet zo lang wacht met het uitbrengen van een volgend deel, maar ik ben wel enigszins teleurgesteld en waardeer het daardoor met 3,5*
Oordeel:
Brigitte Audiens (57) op 4 april 2020:
Recensie Een Vorm Van Verraad – Lieneke Dijkzeul
Lieneke Dijkzeul heeft met het boek “Een vorm van verraad” een nieuwe thriller geschreven met Inspecteur Paul Vegter in de hoofdrol.
De inspecteur is weduwnaar en ondertussen 57 jaar. Hij staat op het punt om nog eens in het huwelijksbootje te stappen met zijn jongere collega, Renée Pettersen.
De inspecteur ontvangt dreigbrieven op het bureau en ook thuis. Paul is geneigd om deze opzij te leggen, maar het Hoofd van de Politie wil dit toch verder te onderzoeken.
Kort daarna, rond drie uur ’s nachts wordt hun huis beschoten door twee mannen met een kalasjnikov.
Het hoofd van de politie zorgt voor politiebescherming, mede ook om de buren gerust te stellen. De veiligheid wordt afwisselend voorzien door Hans Willems en Michael Baljuw in te schakelen. Dit wordt soms als storend aanzien door Renée en Paul Vegter. Zij willen zelf op onderzoek gaan.
Ondertussen werken Paul Vegter en Renée aan een andere zaak. Dit samen met hun collega Sjoerd Talsma. Er is namelijk een driejarig jongetje, Jayden, dat een dodelijke val maakte van een balkon vanaf de vijfde verdieping.
De moeder was aan het werk en de stiefvader verklaarde dat het een ongeluk was, maar deze verklaring klinkt heel ongeloofwaardig.
De dag van het huwelijk breekt aan en Paul en Renée komen aan bij het Stadhuis. Tot hun verbazing staat er een erehaag van verschillende collega’s klaar om hen te begroeten. De zon schijnt hoog aan de hemel en het lijkt een prachtige dag te worden. Als ze na de ceremonie terug naar buiten komen, staan ze boven aan de trappen en komt er een auto voorbij het Stadhuis gereden waarbij er iemand begint te schieten op Paul en Renée en hun companen.
Er valt een slachtoffer. Daarna volgen er vele acties tegelijkertijd.
Lieneke heeft veel ervaring met schrijven. Dat merk je aan de gedetailleerde beschrijvingen van de gebeurtenissen die de personages overkomen. Ze geeft ook de omgeving natuurgetrouw weer. Je bent zelf aanwezig bij de trouwerij, je loopt mee door de tuin bij de avondwandeling met Renée en Paul … Je voelt je betrokken bij de acties.
De personages leer je beter kennen doordat je inkijk krijgt in het privéleven van Paul Vegter en ook in dat van Sjoerd Talsma. Hij is nog in rouwverwerking na het overlijden van zijn vrouw Akke. De andere collega’s leer je ook kennen, maar in iets mindere mate dan de hoofdpersonen.
De manier waarop Lieneke Paul Vegers als “mopperkont” kan weergeven, vind ik leuk overkomen.
“Een vorm van verraad” is vloeiend geschreven. Het is opvallend dat het hier een team van oudere politiemensen betreft die de dossiers behandelen met logisch denken, redeneren en elimineren. Hoe de werking verloopt in een team dat al jaren samenwerkt.
Dit keer geen thriller vol actie – schieten - special effects…. Maar een genre van een klassiekere politiezaak die opgelost moet worden. Inclusief het vele roken en een goede borrel drinken.
De verschillende open lijnen die in het verhaal tevoorschijn komen, worden op het einde op een heel verrassende manier verweven tot een ontknoping die je niet volledig ziet aankomen.
Op het einde heb ik wel het gevoel dat er nog een hoofdstukje ontbreekt om de laatste eindjes af te werken. Bijvoorbeeld: het dossier van Jayden had iets verder uitgewerkt mogen worden.
En hoe gaat het nu verder met Paul Vegter en zijn vrouw Renée ? Hij heeft nog zoveel vragen. Je leert hem kennen als een doortastende inspecteur die goed kan delegeren en zelf zijn zaken wil en kan oplossen. Verder in het verhaal wordt hij onzeker door het gebeuren (ik ga geen spoilers geven). Welk effect heeft dit op zijn relatie ?
Of is dit bewust gedaan en komt er misschien nog een vervolg ?
Dit was voor mij een eerste kennismaking met het werk van Lieneke Dijkzeul. Ik zal zeker nog andere boeken van haar lezen. Dit genre spreekt me zeker aan.
Ik heb “Een vorm van verraad” van Lieneke Dijkzeul met veel plezier gelezen en geef 4*
Bedankt aan Lieneke Dijkzeul – Ambo/Anthos uitgeverij - VrouwenThrillers Leesclub dat ik dit boek mocht lezen en recenseren.
Oordeel: 
Meike (45) op 3 april 2020:
Lieneke Dijkzeul heeft al veel boeken geschreven, waaronder een aantal spannende boeken.
Een vorm van verraad is haar zevende boek in de serie met in de hoofdrol inspecteur Paul Vegter.
Deze aardige en integere inspecteur kennen we uit haar eerdere boeken, maar het blijft leuk en vertrouwd om opnieuw een boek met hem in een hoofdrol te lezen.
Andere bekende personages zijn Sjoerd Talsma , ook een politieman die al lang met Vegter samenwerkt en nog in een rouwproces zit vanwege het verlies van zijn vrouw Akke.
En dan is er nog Renee , een stuk jonger dan Paul , collega van hetzelfde politie bureau , met wie hij een relatie heeft en op het punt staat te gaan trouwen.
Na het overlijden van zijn eerste vrouw dacht hij dat een nieuwe relatie niet voor hem was weggelegd , maar met Renee is dat er toch van gekomen.
In de week voor zijn huwelijk krijgt Paul Vegter een dreigbrief met de boodschap “ik ga iets rechtzetten. “
En thuis blijkt er een tweede brief te zijn bezorgd, dit keer met een dreigement naar Renee.
Aanknopingspunten hebben ze niet , maar zorgen maken ze zich wel.
Dan wordt er op een nacht een aanslag op het huis van Paul gepleegd, met een kalasjnikov.
Ze blijven verbijsterd achter.
Omdat de buurman van Paul , Warman , zich zorgen maakt, krijgen ze bewaking , maar echt blij zijn ze daar niet mee.
Paul en Renee zien deze twee mannen als een inbreuk op hun privacy.
Ondertussen loopt er een onderzoek naar de dood van een jongetje van drie jaar, die van een balkon is gevallen. De verklaring van de stiefvader van het kind vertrouwen ze niet en ze doen uitgebreid onderzoek.
Op de dag van het huwelijk van Paul en Renee wordt er opnieuw een aanslag op hen gepleegd, op het moment dat ze uit het gemeentehuis komen en tussen een haag van collega’s doorlopen.
Paul en Renee zelf hebben niets, maar er valt een - ogenschijnlijk toevallig - slachtoffer .
Het onderzoek vordert gestaag, ze krijgen steeds meer aanknopingspunten over wat er precies gaande is.
Het einde van het boek , de ontknoping, is verrassend.
Een vorm van verraad is goed geschreven, in de kenmerkende nuchtere schrijfstijl van Lieneke Dijkzeul. Geen poespas, wel af en toe een Friese uitdrukking, zoals bijvoorbeeld de dochters van Talsma, die de famkes genoemd worden.
Het verhaal verloopt redelijk traag , toch stoort dat niet.
Wat vooral opvalt is – zoals bij eerdere boeken van Dijkzeul – dat er veel sfeer in het boek zit. En goed uitgewerkte personages, vooral de vaste hoofdpersonages.
Bloedstollend spannend is het verhaal niet, maar dat is ook niet de stijl van Dijkzeul .
Kortom , een goed geschreven boek met levensechte personages , waarbij het einde openlaat, hoe het verder met Paul en Renee zal gaan.
Oordeel:
Amarins Elzinga (48) op 3 april 2020:
Voor Vrouwenthrillers mocht ik de nieuwste roman van Lieneke Dijkzeul, Een vorm van verraad, lezen.
Paul Vegter, inspecteur, ontvangt een paar dagen voor zijn huwelijk een dreigbrief met de tekst: ik ga iets rechtzetten, klootzak. Thuis blijkt er een tweede brief te zijn bezorgd, waarin zijn aanstaande vrouw en collega Renée wordt bedreigd. Ze maken zich zorgen, maar hebben geen enkel aanknopingspunt. Na een aanslag in de nacht op hun huis krijgen ze bewaking en gaan verder met de zaak van een jongetje wat onder verdachte omstandigheden van een balkon is gevallen.
Op hun trouwdag verlaten ze het stadhuis, door een erehaag van collega’s in uniform, als er vanuit een rijdende auto een wapen op hen wordt gericht.
Bij het lezen van de korte inhoud van het boek was ik meteen enthousiast om dit boek te gaan lezen. Nog nooit eerder had ik een boek van Dijkzeul gelezen dus in dit zevende deel van een serie maakte ik pas kennis met Paul Vegter. Als je begint te lezen zit je al gauw in het verhaal. Dijkzeul gebruikt makkelijke taal en laat je gauw meeleven met Paul, Renée en hun collega’s. De zaak van het jongetje wat van het balkon is gevallen speelt in het begin van het boek een duidelijke rol. Maar naarmate je verder leest kabbelt het verhaal voort. Spanning in het boek ontbreekt. Het lijkt een lekkere roman om mee op de bank te kruipen maar van een thriller is geen sprake. Ondanks alles wil je toch weten hoe het afloopt. Maar ook daar word je teleurgesteld. Want de zaak van het jongetje wordt voor je gevoel helemaal niet afgerond. Het plot wordt te kort om de bocht uitgewerkt waardoor je bij het eind van het boek het met ontevreden gevoel dichtslaat. Toch was het uiteindelijk geen straf om het verhaal te lezen. Helaas niet meer dan 3 sterren voor dit boek!
Oordeel:
Corine Smans (57) op 3 april 2020:
Lieneke Dijkzeul (1950) is auteur van literaire thrillers en kinderboeken. In 2006 verscheen het eerste boek met inspecteur Paul Vegter in de hoofdrol. Als deze zes boeken zijn genomineerd geweest voor verschillende prijzen zoals De Gouden strop, De Diamanten Kogel en de Crimezone Thriller Award. "Een vorm van verraad" is het zevende boek in de Paul Vegter reeks. We hebben lang moeten wachten op dit boek, want het vorige in de reeks "Als padden schreeuwen" verscheen in oktober 2014.De cover van het boek ziet er opvallend uit. De naam van de auteur in grote witte letters met daaronder in kleinere rode letters de titel van het boek. De rode vlinder met als lijfje een kogel maakt me nieuwsgierig naar het boek. Op de achterzijde van het boek de zin in rode letters: "Een aanval op de rechtsstaat zet alles op z'n kop". Zoals op de achterzijde te lezen valt,ontvangt inspecteur Paul Vegter een dreigbrief met de boodschap: Ik ga iets rechtzetten klootzak. Ook Renée wordt bedreigd middels een brief. Ze hebben geen idee van wie de brieven afkomstig zijn. Later wordt er ook nog een aanslag op het huis van Paul en Renée gepleegd. Tot opluchting van de buurman krijgen ze bewaking en werken ze intussen verder aan de zaak van een kind dat onder verdachte omstandigheden van een balkon is gevallen Op hun trouwdag verlaten ze het stadhuis door een erehaag van collega's in uniform als er vanuit een rijdende auto een wapen op hen wordt gericht. Lieneke Dijkzeul heeft een fijne schrijfstijl, zo eentje dat je door wil blijven lezen. Het boek kreeg de stempel literaire thriller. Hier zijn de meningen over verdeeld, want wat is dat nu eigenlijk? Als we het literaire eraf halen, houden we thriller over. Dat is dit boek eigenlijk ook niet. Ik zou het meer een spannende roman willen noemen. Ik heb al haar eerdere boeken met veel plezier gelezen. Zo ook deze, maar ik was teleurgesteld in de plot. Ik vond het een afgeraffeld einde en dat is jammer. Maar nogmaals, het boek leest lekker door de fijne schrijfstijl van de auteur. Ik geef het boek vier sterren, maar dit is vooral door de schrijfstijl van Lieneke Dijkzeul.
Oordeel:
Alda (51) op 2 april 2020:
Een matig zevende deel in de Paul Vegter serie
Voor de Vrouwen Thriller Leesclub heb ik het boek ‘een vorm van verraad’, het zevende deel in de Paul Vegter serie, van Lieneke Dijkzeul gelezen.
“Een paar dagen voor zijn huwelijk ontvangt inspecteur Paul Vegter een dreigbrief met de boodschap: ik ga iets rechtzetten, klootzak.”
De cover van het boek ziet er aantrekkelijk uit en de beschrijving op de achterkant maakt mij nieuwsgierig.
Ik heb de eerder verschenen titels van Lieneke Dijkzeul gelezen en haar boeiende schrijfstijl spreekt mij aan.
Helaas was ik na het lezen van ‘Een vorm van verraad’ teleurgesteld. Ik vind dit het minste boek van Lieneke Dijkzeul tot nu toe.
Het koste me moeite om in het verhaal te komen, zowel qua opbouw als hier en daar het woordgebruik. Verder kabbelt het verhaal rustig door, er zit geen spannende opbouw in. Ik miste ook de verdere verdieping van de personages. Het plot is redelijk voorspelbaar. Door de titel kreeg ik een idee welke richting op te denken en had ik twee verdachten. Door een (losse) opmerking richting het einde van het boek kwam de nadruk meer op een persoon te liggen en dat bleek te kloppen. De laatste paar bladzijden vind ik onbevredigend; het verhaal lijkt wat “afgeraffeld” en vind ik nog niet afgerond.
Op zich een boek wat lekker weg leest maar meer dan 2,5 a 3 sterren geef ik het niet.
Oordeel:
joke zwier (57) op 2 april 2020:
Lieneke Dijkzeul is inmiddels 70 jaar en schrijft niet alleen thrillers, maar ook jeugdboeken en literaire romans. Ze is Friezin van geboorte en dat laat ze merken door af en toe een Fries woord of zinnetje in het verhaal te laten verschijnen.
Een vorm van verraad is het zevende deel in de Paul Vegter serie van Lieneke Dijkzeul. In het eerste deel is Paul Vegter net weduwnaar geworden en nu is hij inmiddels 57 jaar. Hij staat op het punt van trouwen met zijn collega en ondergeschikte Renée Pettersen. Renée is maar liefst 26 jaar jonger.
Als Paul dreigbrieven ontvangt op het bureau heeft hij de neiging om dit onder de mat te schuiven. Het escaleert als ze thuis midden in de nacht beschoten worden. Om hun geschrokken oude buren tegemoet te komen accepteren ze bewaking. Maar wat is er nu eigenlijk aan de hand? Heeft deze aanslag te maken met de zaak waar ze beiden aan werken of is er iets anders aan de hand?
Dit blijft lange tijd onduidelijk. Als ze op de trap van het stadhuis beschoten worden roept dit de nodige emoties op. Door deze gebeurtenis wordt Sjoerd Talsma (collega) wakker geschud. Hij is na de dood van zijn vrouw op non-actief en nergens toe in staat. Sjoerd is een oude rot in het vak en komt nu weer regelmatig over de vloer bij Paul en Renée. Samen voeren ze lange gesprekken over de situatie. Als Sjoerd eenmaal alleen thuis een blik bonen omkeert komt hij tot verrassende inzichten inzake hun onderzoek. Deze leiden tot een stroomversnelling aan inzichten en acties.
De opbouw van het verhaal is langzaam. Het einde is een beetje afgeraffeld. De korte hoofdstukken maken wel dat je door wilt lezen. Maar ook, de soms mooie zinnen.
“….op grijze kousenvoeten sloop intussen de ochtend naderbij, bezemde het duister voor zich uit, veegde het uit hoeken en gaten tot het was opgelost.”
Je leert Paul en Renée goed kennen. Paul is afstandelijk en heeft de neiging zich in zichzelf terug te keren. Sjoerd lijkt wel wat op hem. Sjoerd wordt ontzien op het werk na de dood van zijn vrouw. Hij rookt en drinkt behoorlijk veel. Paul en Sjoerd hebben de neiging om veel te drinken om hun zorgen te vergeten. Renée is ambitieus en zorgzaam. Zij schuwt niet om duidelijk te maken als ze het niet eens is met de manier waarop Paul en Sjoerd Talsma het onderzoek aanpakken. Alle drie zijn het doorbijters om een zaak op te lossen.
Opmerkelijk is dat bijna alle politiemensen oude rotten in het vak zijn en bijna op pensioengerechtigde leeftijd. Ze denken meer na en nemen een afwachtende houding aan. Renée wordt altijd met haar voornaam aangesproken en de mannen zowel met voornaam als met voor- en achternaam.
Verder valt het op dat de mensen misstanden niet melden bij de politie, maar gewoon doorgaan met negeren. Totdat het te laat is en dan met hun verhaal komen.
Lieneke Dijkzeul heeft een vlotte schrijfstijl, alleen door het gebruik van moeilijke woorden staat het mij af en toe tegen. Ik heb meerdere malen een woordenboek gepakt om een betekenis op te zoeken. En toch moest ik om deze zin glimlachen.
“Hij vond dat onzin, al toonde de spiegel hem dat het jasje inmiddels reminiscenties opriep aan een genetisch gemuteerde kangoeroe.”
Lieneke Dijkzijl heeft een nuchtere schrijfstijl. Ze schrijft zonder poespas en heeft oog voor de personages en omgeving. Maar, spanning ontbreekt in deze zevende Vegter deel.
Oordeel:
Hilma Berveling (67) op 2 april 2020:
“Je weet niet wat je zoekt tot je het hebt gevonden”.
Dit boek is het zevende deel in de serie literaire thrillers met Paul Vegter in de hoofdrol.
Paul Vegter,57 jaar en inspecteur van politie gaat trouwen met zijn collega Renee die 26 jaar jonger is.Zij wonen al samen.
Vlak voor het huwelijk krijgt Paul zowel op kantoor als thuis een dreigbrief en dit gebeurt één dag later weer.
Advies van zijn hoofdinspecteur is afwachten.
Renee is ondertussen druk met de zaak van een driejarig jongetje dat op onverklaarbare wijze bij de val van een balkon is omgekomen.
In de nacht nadat voor de tweede keer er dreigbrieven zijn gekomen wordt het huis van Paul en Renee beschoten.Een van de daders raakt hierbij gewond maar ze weten toch te ontkomen.
Vanwege hun angstige oudere buren accepteren Paul en Renee bewaking van één persoon.Zij vinden dit een enorme inbreuk op hun privacy.
Paul mag samen met Sjoerd Talsma de zaak leiden terwijl Renee verder gaat met haar zaak.
Als zij na hun huwelijk het stadhuis verlaten wordt er opnieuw een aanslag gepleegd die veel emotie oproept omdat er meerdere gewonden bij zijn.
Worden de daders gevonden en kan Renee haar onderzoek afronden?
Hebben beide zaken soms iets met elkaar te maken?
Het eerste 3/4 gedeelte vond ik niet echt spannend en soms zelfs wat langdradig terwijl voor mijn gevoel alles ineens moest gebeuren in het laatste gedeelte van het boek.
Hierdoor leek het voor mij wat afgeraffeld soms.
De zaak van het gevallen jongetje neemt best een grote plaats in in het boek maar hoe het uiteindelijk afloopt was voor mij niet duidelijk.
Voor mij is dit één van de mindere boeken van Lieneke Dijkzeul.
Lieneke Dijkzeul ( Sneek,7 maart 1950) begon in 1990 als kinderboekenschrijfster en vanaf 2006 schrijft zij ook boeken voor volwassenen.
Haar boek Koude lente uit 2007 werd genomineerd voor de Gouden Strop 2008.
Oordeel:
Terug naar Een vorm van verraad...
|
