In de schaduw speelt zich af in de outback van Australië in de omgeving van Nannine, een stadje in verval in New South Wales. Mina woont afgelegen op de opgeheven schapenboerderij van haar ouders en het landschap wordt geteisterd door de droogte. Bijna twintig jaar geleden is haar tweelingzus, Evelyn McCreedy midden in de nacht verdwenen. Door de hoge beloning kreeg de zaak veel media-aandacht, dit in tegenstelling tot de vijf jaar later verdwenen Christa Rennold, het zusje van haar enige vriendin Alanna. Wanneer Lane Holland, een privédetective gespecialiseerd in cold cases contact met haar zoekt is ze argwanend, want ze is nog dagelijks met Evelyn bezig. Is hij een golddigger, uit op geldelijk gewin, of kan hij na zoveel jaar toch nog iets betekenen? 

De opbouw van het verhaal begint langzaam, wat heel goed bij deze geloofwaardige vertelling past. Mondjesmaat krijgt de lezer informatie over de familie McCreery en komt achter de rol die de media bij verdwijningen spelen. Diverse onverwachte plotwendingen en cliffhangers zorgen voor extra spanning in het rustig voortkabbelende verhaal. De druk loopt flink op naar het einde, om met een verrassend einde af te sluiten. Het wordt wisselend vanuit Mina en Lane verteld, waardoor de lezer meeleeft en hun gevoelens tastbaar zijn. De personages Mina en Lane komen realistisch over en evolueren volop. Mina is eenzaam, prikkelbaar, verbitterd en heeft last van paniekaanvallen. Ze houdt er niet van als er mensen onaangekondigd bij haar thuis komen en zoekt nog dagelijks naar haar zus met hond Echo, een zogenaamde lijkhond.  Haar emoties komen binnen en meeleven is geen enkel probleem. Ze begint door toedoen van Lane te ontdooien en vriendschap te sluiten. Lane lijkt een dubbele agenda te hebben, want hij heeft duidelijk bepaalde geheimen en worstelt met dingen in het heden en verleden. Regelmatig krijgt hij telefoontjes die nieuwsgierigheid bij de lezer oproepen. Want ook hij voert een bepaalde zoektocht die een obsessie is voor hem. 

Burr heeft een vlotte schrijfstijl met soms abrupte overgangen, ze laat de omschrijving van de omgeving en sfeer goed naar voren komen in het verhaal. De lezer voelt de hitte, ziet het wijde, dorre en desolate landschap voor zich en voelt vooral de leegte. Er hangt een bepaalde geheimzinnige sfeer waardoor het verhaal blijft boeien en doorlezen de enige optie is. In de schaduw bevat niet nagelbijtende spanning, maar de beschrijving van de omgeving, gevoelens van de personages en hun geheimen geven een sterke prikkel om door te blijven lezen.