Lichaamstaal is geschreven in wisselend perspectief. Korte hoofdstukken vanuit het perspectief van Raven worden afgewisseld met het perspectief van Flyte, brigadier bij de politie van Camden. Als lezer leer je Flyte kennen in de periode als ze net begint bij de politie van Camden, na een tragische periode in Winchester probeert ze op deze manier te ontsnappen aan haar eigen verleden. Ook Raven kent een turbulent verleden, maar haar persoonlijkheid wordt sterk uitgedrukt in de passie en zorgzaamheid die ze heeft voor haar werk. Turner doet dit middels voldoende diepgang, waardoor de hoofdpersonages tot leven komen voor de lezer. De plot kent een trage start, mogelijk doordat Turner met een gedetailleerde schrijfstijl het wereldje in een mortuarium aan de lezer overbrengt. Dit doet ze aan de hand van vakjargon en medische-anatomische terminologieën, echter krijgt de lezer hiermee wel een realistisch beeld van het typische kille, lugubere sfeertje dat er hangt in een mortuarium. 

Met Lichaamstaal heeft Turner middels uniek perspectief een spannend verhaal geschreven, waarin gebruik wordt gemaakt van de toevoeging van twee sterke vrouwelijke personages uit andere hoek die samen een moord oplossen. De cliffhanger zorgt ervoor dat er een spannend vervolg in het verschiet ligt.