Dat het eerste verhaal doorloopt in het tweede boek is erg verrassend en origineel, maar zorgt er ook voor dat het aantal personages dat je als lezer moet volgen bijna verdubbelt. Eerst moet je alle personages uit deel 1 nog onthouden hebben: de tweeling Alan en Dean, hun moeder en de familie van het vermiste meisje destijds. De vrienden en familie van Frieda die van Blauwe maandag zo'n gevarieerd boek maakten, komen in Dinsdag is voorbij te weinig aan bod en zijn daardoor vooral zijstapjes die de lezer onnodig van de hoofdlijn afleiden. Daarnaast zijn er nog alle nieuwe personages. Sommigen met een duidelijke rol in het boek, anderen hadden eenvoudig weggelaten kunnen worden zonder dat de lezer iets miste. Twee verhaallijnen en het grote aantal personages is - hoe leuk bedacht ook - teveel voor één boek. 

Toch lukt het het echtpaar French om alle lijntjes, personages en gebeurtenissen op een stabiele, onderhoudende manier aan elkaar te schrijven en te werken naar een goede plot. Frieda is haar koude afstandelijke zelf en je mist haar als je het boek uit hebt. Dinsdag is voorbij is een goed boek, het is niet verrassend, maar degelijk en klopt als een bus. Van Nicci French kan je constante kwaliteit verwachten en het boek is dan ook zeker z'n geld waard. 

Langzaam begin ik nu af te vragen hoe deze serie zich verder gaat ontwikkelen. Is het karakter van Frieda sympatiek en interessant genoeg om nog 6 boeken over te lezen? Hoe interessant blijven alle details over Londen voor een buitenstaander? En is het volgende boek weer een 5-sterrenboek? Want dat laatste is toch eigenlijk wat ik in een 'Nicci French' hoop te vinden...