Wachten op woensdag begint met de brute moord op Ruth Lennox. Zij is moeder van drie tieners, gelukkig getrouwd en staat altijd klaar voor iedereen. Zij heeft geen vijanden. Het team van inspecteur Karlsson moet de dader opsporen. Hoewel Frieda niets met de moord te maken heeft en ook niets met James Fearby, een sjofele journalist, die een van moord en verkrachting op een jonge vrouw veroordeelde man heeft vrij gekregen, komen alle verhaallijnen bij Frieda samen. Frieda zou haar trauma rustig moeten verwerken, ze zou erover moeten praten met Sandy of haar vrienden, maar dat doet ze niet. In plaats daarvan is ze geïntrigeerd door een uitspraak van een student die fantasieën heeft over gewelddadigheid. Ze wil per se achterhalen waar die uitspraak vandaan komt. Frieda gaat op onderzoek uit en bijt zich daarin vast. 

De ontwikkelingen rond de moord op Ruth Lennox en rond de andere dader van de moord op de jonge vrouw zijn spannend om te lezen, omdat dit een goed geschreven en vakkundig gemaakte thriller is. Niet superverrassend maar van het begin tot het eind onderhoudend. Knap hoe Frieda buiten spel staat en toch de hoofdpersoon is. Een aantal personages uit de eerste twee delen spelen ook in deel drie een rol. Reden temeer om geen enkel deel meer over te slaan. Om haar spanning af te voeren loopt Frieda uren door Londen. Haar gedachten zijn vervuld van schuld; ze geeft zichzelf de schuld van dingen waar ze onmogelijk schuldig aan kán zijn. Je vraagt je af of dat te maken heeft met de zelfmoord van haar vader, die ze vond toen ze vijftien was. Frieda maakt ten slotte een afspraak met een oudere collega psychotherapeute om met haar te praten. Een grote stap in de ontwikkeling van Frieda. Een geweldig einde van deze viersterrenthriller. En nu óp naar Donderdag.