Op een zowel roman-achtige als uitgebreide wijze krijgt de lezer voorgeschoteld wat het politieonderzoek oplevert. De botten zijn afkomstig van een man die tweemaal door het hoofd is geschoten ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Er worden eveneens diverse persoonlijke voorwerpen gevonden op het plaats delict die eigendom zou kunnen zijn van het slachtoffer. Het brengt Stefania in contact met de oudere Germaine Durand. De zelfgenoegzame dame blijft enigszins ongrijpbaar maar laat net genoeg los om Stefania ervan te overtuigen dat er meer schuilt achter hetgeen de voormalig echtgenote van Giovanni Cappelletti heeft losgelaten. 
De alleenstaande Stefania heeft natuurlijk ook een privéleven waarover we het een en ander te lezen krijgen. Ze is gescheiden van haar man Guido en haar collega Guilio heeft overduidelijk een oogje op haar.

 
Schaduw over het meer biedt genoeg interessants maar is het allemaal net niet. Het totaalplaatje doet wat gedateerd aan en de oubollige titel pakt niet echt. De sobere omslag en een stokoude moordzaak die opeens ieders aandacht heeft terwijl recentere zaken op een zijspoor worden gezet, dragen niet bij aan de geloofwaardigheid. Het verhaal bevat weinig aanknopingspunten zodat de hele zaak als vanzelfsprekend voortduurt en de schuldige moet worden gevonden in een voor de hand liggende hoek. Het persoonlijke leven van Stefania vertoeft wat op de achtergrond en komt maar moeizaam uit de verf. Jammer want ze staat overduidelijk haar mannetje. Naar mijn idee is Valeti een persoonlijkheid die veel in haar mars heeft. Het zo interessant voor Cocco zijn om zich daar eens over te buigen. Het leven heeft voor haar vast nog meer in petto dan ze nu heeft laten zien. Bovenop dit alles heeft Giovanni Cocco ook nog een zeer eenvoudige schrijfstijl. 
Was het geheel wat meer ingekleurd dan viel het zeker meer op. Nu betreft het een literaire thriller die eigenlijk een roman hoort te zijn, een boek in een te kleurloos jasje. 
De kans is klein dat we een vervolg op Schaduw over het meer te lezen zullen krijgen. De wegen van het Italiaanse gelegenheidsduo dat dit boek samen schreef zullen zich wellicht scheiden. Giovanni Cocco is in eigen land een gevierd schrijver en co-auteur Amneris Magella een forensisch pathologe. In ons land zullen de lyrische quotes voor dit boek hoogstwaarschijnlijk uitblijven want deze titel zal genoegen moeten nemen met een schaduwplek. Toch ben ik wel benieuwd naar een vervolg. Temeer omdat ik het gevoel heb gekregen dat Cocco, wel of niet in samenwerking met Magella, veel meer in zijn pen heeft dan er nu op papier staat. Het is afwachten geblazen of er een volgend deel met Stefania en Guilio gaat komen. Wellicht dat een tweede boek dan wat meer in het zicht valt. 

Al met al krijgt Schaduw over het meer van mij wel een voldoende omdat het boek absoluut thuishoort op onze website en de inhoud wetenswaardig genoeg is om met de genoemde zwakheden weg te komen.