Oorspronkelijke titel: The Silent Dead (2015)
Vertaling: Els van Son
ISBN: 9789041423870
Uitgever: Ambo|Anthos
Verschenen: 2016
Pagina's: 384
Overige edities:
E-book
|
Omschrijving: Een bom gaat af in het centrum van een kleine stad in Noord-Ierland. De vijf verdachten van de aanslag worden niet vervolgd. Vijf jaar later verdwijnen ze spoorloos, maar binnen enkele dagen wordt een van hen dood teruggevonden, opgehangen aan een boom. Een ander blijkt te zijn verbrand. Paula Maguire lijkt met haar expertise de enige die deze zaak tot een goed einde kan brengen. Ze krijgt slechts één kans om het moorden te laten stoppen.
Extra informatie: - De stille doden is het derde boek met hoofdpersoon Paula Maguire
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Amanda de Leeuw van op 17 maart 2016:
Op de cover van De stille doden ligt een vrouw met een gehavend gezicht in het water met lelie bladeren . De titel en naam van de auteur zijn duidelijk aanwezig, maar niet té. De quote op de cover klinkt goed: “Als je weet wie de daders zijn… mag je dan het recht in eigen hand nemen?”
Claire McGowan woont tegenwoordig in Londen, maar groeide op in Ierland. Ze heeft Frans en Engels gestudeerd aan Oxford University en debuteerde in 2012 met de thriller The Fall, dat niet naar het Nederlands is vertaald. Dit boek werd goed ontvangen door de media en de lezers. Daarna is zij gestart met de Paula Maguire serie: Verloren en Barre grond. Dit jaar kwam deel drie in de serie uit, De stille doden. De serie is goed onthaald in Nederland en McGowan heeft zelfs vier sterren gekregen in de jaarlijkse detective- en thrillergids van Vrij Nederland.
In De stille doden worden we meegenomen in het leven van forensisch psychologe Paula Maguire. In 2006 is er in een klein stadje in Ierland een bom ontploft waarbij veel slachtoffers gevallen zijn. De bom was geplaatst door de IRA en ging te vroeg af. Hij was bedoeld voor een vredesmars die later die dag plaats zou vinden. De daders van deze bomaanslag, de Mayday Five, zijn bij het proces vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs en vormfouten. Voor de families van de slachtoffers onverdraaglijk. Wanneer de daders ineens allemaal verdwenen zijn en het lijk van de eerste wordt gevonden, wordt het korps Vermiste Personen ingeschakeld. Paula Maguire moet gaan praten met de families van de slachtoffers van de bomaanslag. Zij kunnen niet begrijpen dat er een onderzoek wordt ingesteld naar deze mensen omdat zij geen gerechtigheid hebben gekregen voor hun families. Daarnaast heeft Paula nog zo haar eigen sores, ze is hoogzwanger. Het valt niet mee om die zware buik hele dagen mee te sjouwen tijdens het onderzoek.
De stille doden is gebaseerd op een waargebeurd verhaal: bomaanslagen waarbij veel slachtoffers gevallen zijn. McGowan was zelf zestien toen dit gebeurde en heeft haar herinneringen hieraan meegenomen in dit boek. Het verhaal is heel duidelijk en tot in detail uitgewerkt. De pijn en het verdriet van de families van de slachtoffers is voelbaar. Het onderzoek en de gesprekken met de families zijn uitgebreid en geloofwaardig. Ieder persoon gaat op een andere manier om met zijn verdriet en ook dit komt duidelijk naar voren. De personages zijn erg geloofwaardig neergezet en vooral hoe Paula alles ervaart is duidelijk. Het verhaal verloopt grotendeels door de ogen van Paula, waardoor het soms wat eenzijdig overkomt. Daarnaast zijn er, aan het eind van een hoofdstuk, delen die worden beschreven door Kira. Kira is een jong meisje die haar zus verloren is bij de bomaanslag. Dit vormt een mooie aanvulling dankzij de kinderlijke gedachten van het meisje. Ook staan er af en toe stukjes uit een boek in, wat geschreven is door één van de personages omtrent de bomaanslag. Hierdoor wordt de aanslag nog meer geïntegreerd in het verhaal. De plot is goed opgebouwd, het verhaal is grotendeels in de tegenwoordige tijd, op de boekstukken en de gedachten van Kira na. Er zit een logische opbouw in en de spanningsopbouw is duidelijk aanwezig. Naarmate het verhaal vordert wordt de lezer meegezogen in de angst en het verdriet, maar ook in de onzekerheden van de personages. Ook bij de afdeling Vermiste Personen loopt de spanning hoog op, met een erg vervelende ontknoping tot gevolg.
McGowan heeft een prettige, vlotte schrijfstijl. Geen langdradig of moeilijk taalgebruik, waardoor het verhaal leest als een trein. De hoofdstukken zijn goed onderverdeeld, er wordt duidelijk aangegeven wanneer Kira of Paula aan het woord is. Claire McGowan heeft met De stille doden een vlot en spannend boek geschreven, echt een aanrader.
Bezoekersreacties:
|
|
|
|