Op het moment dat Ymke een plastic tas vol uitgerukte plukken haar onder de kapstok vindt, denkt ze dat het een grap is van één van haar kinderen. Tot Britt, het vriendinnetje van haar zoon, verdwijnt en de hond tijdens hun wandeling een lijk vindt met kale plekken op het hoofd. Dat de kinderen er iets mee te maken hebben weet ze vrijwel zeker, maar het is alles behalve grappig. 

Dat Thriller geschreven is door een auteur die in het dagelijks leven scenarioschrijver is zal niemand, tijdens het lezen van dit boek, verbazen. Net als Suzanne Hazenberg is hoofdpersonage Ymke namelijk stapelgek op haar baan als scenarioschrijver voor een populaire dagelijkse serie. Vol enthousiasme wordt er regelmatig dieper ingegaan op haar vak waardoor het af en toe een beetje lijkt alsof je een mini workshop scenarioschrijven volgt. Gelukkig weet Suzanne Hazenberg waar ze over praat, is het geloofwaardig en steek je er iets van op, maar het had, evenals de in het boek opgenomen scènes uit de serie waar Ymke voor schrijft, wel iets minder uitgebreid en frequent gemogen. 

De schrijfstijl van Suzanne Hazenberg is zeer prettig, gemakkelijk en vlot. Het vertelperspectief is volledig in de ik-vorm. Ymke, werkende moeder van vier kinderen, vertelt alsof ze naast je op de bank zit en probeert vanuit haar oogpunt een compleet beeld te geven van de penibele situatie waarin zij en haar gezin zich bevinden. Je bent getuige van een kleine twee weken waarin hun leven dusdanig overhoop komt te liggen dat de gierende emoties onmogelijk te onderdrukken zijn. Ymke’s man Andy en de kinderen Troy, Dylan, Lloyd en Lynn worden allen goed neergezet maar het verhaal draait vooral om de belevingswereld van Ymke. Haar werk op de eerste plaats, gevolgd door haar man en kinderen, want een goede moeder heeft ze zichzelf nog nooit gevonden. Dit wordt overigens erg vaak aangehaald. 

Helaas zijn er geen hoofdstukken geschreven vanuit het oogpunt van de overige gezinsleden want dit had de plot vanaf het begin beduidend sterker en boeiender gemaakt. Toch zal de lezer die stug doorleest beloond worden, want naarmate het verhaal vordert wordt het steeds interessanter. Er wordt minder geschreven over Ymke’s werk, maar meer over het gezin zelf, de ontwikkelingen in het politieonderzoek en de zoektocht naar de moordenaar. Vanaf het moment dat er een tweede lijk gevonden wordt neemt de spanning toe en krijgt het boek steeds meer je onverdeelde aandacht. Doorlezen om zo snel mogelijk de juiste dader aan te kunnen wijzen is ongemerkt opeens prioriteit nummer één geworden. Een gesteld doel dat gezien de vele verrassende wendingen in het verhaal niet gemakkelijk blijkt te zijn. 

Thriller is een goed doordachte whodunit met een opzienbarende ontknoping. Meer een spannende psychologische roman dan een bloedstollende thriller maar dit originele verhaal is hoe dan ook de moeite waard om te lezen. Leuk voor tijdens de zomerstop van Goede Tijden Slechte Tijden.