Cole heeft een vlotte en filmische schrijfstijl, de dingen die hij beschrijft kun je zo voor de geest halen. De “lappenpop” zie je zo hangen in het appartement wijzend naar het appartement van Wolf. Zeer boeiende personages die goed uitgewerkt worden en waarbij eigenlijk geldt, elk huisje heeft zijn kruisje. Geen van de personages is perfect. De spanning en plot worden goed opgebouwd en vormgegeven waardoor het inleven in het verhaal geen enkel probleem vormt. Op sommige punten is Ragdoll wel wat voorspelbaar, bijvoorbeeld wanneer de dood van één van de personages in scène wordt gezet weet je eigenlijk al dat dit alleen maar mis kan gaan. Zo zijn er nog een paar momenten in het boek. Maar dit is eigenlijk het enige punt van kritiek, het boek leest vlot, is spannend en wisselt van personage. Daarbij wordt vanaf begin een heel duidelijk beeld van het verhaal geschetst en wordt geswitcht in tijd waardoor je een volledige overview krijgt over het verhaal. Of dit DE thriller van het jaar is weet ik niet, het jaar is nog jong. Maar dat het een spannend debuut is dat de fervente thrillerlezer moet lezen, dat weet ik wel zeker. Ik denk dat we Cole goed in de gaten moeten houden, hij kan zomaar Arlidge van de troon stoten.