'Carol werkt me nu eenmaal vreselijk op de zenuwen. En ze wil steeds alles van me weten. Ik word soms helemaal dol van haar gevraag.'

Het verhaal van Lidewij in De logee wordt verteld vanuit de derde persoon. Eerst leek het er meer op dat ik een roman aan het lezen was, maar na de verdwijning van Carol komt de nodige spanning om de hoek kijken. Door de schrijfstijl en mijn nieuwsgierigheid heb ik dit boek vlot gelezen. De nodige perikelen van Lidewij met haar puberdochter zijn herkenbaar, zo ook de manier waarop Lidewij haar leven na de scheiding weer op de rails probeert te brengen. Lidewij is actief bezig met het geloof en de kerk wat regelmatig terug te vinden is in het verhaal. Mogelijk kunnen (niet-gelovige) lezers zich hieraan storen. Zelf ben ik niet-gelovig maar ik vond het bijzaak ten opzichte van het verhaal.

'Net als ze zich wil omdraaien stokt haar adem. Het raam staat wagenwijd open.'

De logee heeft een goede spanning, maar een echte thriller vond ik het niet. Meer een (goede) spannende roman en wel eentje die hoofdzakelijk de vrouwelijke lezer zal aantrekken. Wat wel jammer is dat er redelijk snel duidelijk wordt wie de dader is, al had de ontknoping voor mij toch nog een kleine verrassing.