Fredrika werkt (inmiddels) bij het Ministerie van Justitie en Alex Recht is (nog steeds) inspecteur bij de Rijkspolitie. Fredrika moet zich buigen over de juridisch-administratieve afwikkeling van de uitzetting van een vermeende Algerijnse terrorist. In Stockholm zorgen vier gelijktijdige bommeldingen voor een gigantische chaos, waar de hele politiemacht bij uitgerukt is. Is het menens of een schijn-manoeuvre? De volgende dag wordt er een Boeing 747 gekaapt, en de vraag is of de kaping, de bommeldingen en de uitzetting met elkaar verband houden. 

Eden Lundell, hoogste chef (van de anti-terreur eenheid) van de Zweedse Veiligheidsdienst Säpo, coördineert alle Zweedse diensten (waarbij Alex Recht een belangrijke rol speelt) en heeft contact met de betrokken ministers en met de veiligheidsdiensten van de landen waar de kaping mee te maken heeft, o.a. de V.S. en Duitsland. 

De samenwerking tussen de diensten en de landen en de hele procedurele gang van zaken maakt deze thriller bijzonder boeiend. Schrijfster Kristina Ohlsson heeft zelf bij de Säpo gewerkt en deed voldoende research om geloofwaardig te kunnen schrijven over de manier van doen van de instanties die zich bezighouden met het onderwerp veiligheid. De vliegtuigkaping, waarbij 400 mensen kunnen omkomen als er verkeerde beslissingen worden genomen, en als de brandstof opraakt terwijl de Boeing nog niet kan landen, is adembenemend spannend en goed beschreven. Goed in de plot is dat er een bekende in het vliegtuig zit, waardoor een eventuele fatale afloop nog meer impact krijgt. 

Kristina Ohlsson laat haar personages uitspraken doen, die aanzetten tot doordenken: over het publiek dat na verscheidene aanslagen minder kritisch wordt ten aanzien van de wetten die hun integriteit aantasten, over de woede en razernij van jonge mensen, die alle respect voor het leven de rug toekeren en kiezen voor geweld als middel om veranderingen teweeg te brengen: woede en razernij die geen persoonlijke achtergrond hebben. 

Minpunt is dat zowel Fredrika als Eden, stevige vrouwen met topfuncties, zich voortdurend (ik had het moeten turven, zo vaak!) afvragen wat ze bezield heeft te trouwen en kinderen te krijgen, om vervolgens bijna in paniek te raken bij de gedachte dat ze ze zouden kunnen kwijtraken. Eden Lundell is een interessant personage. Wat mij betreft zou ze centraal mogen staan in een nieuwe thrillerreeks: honingblond, flitsende verschijning, super-intelligent, een autoriteit, af en toe een sigaretje rokend, half joods, vasthoudend, met een ‘verleden’, waar ze niet trots op is. Het zou me niet verbazen als Kristina Ohllson daar zelf ook aan zit te denken.