ISBN: 9789044348132
Uitgever: The House of Books
Verschenen: 2016
Pagina's: 256
Overige edities:
E-book
 |
Omschrijving:
Elin ligt op straat, gevangen in pijn, bloedend. Veel te snel stroom het leven uit haar lichaam. Rem, haar grote liefde, torent boven haar uit. Waarom helpt hij haar niet? En waarom heeft hij een pistool in zijn handen? Balancerend tussen leven en dood herbeleeft Elin haar verleden. De dag waarop ze dacht: dit kan niet, ik ben zijn therapeut, hij is een tbs'er. De dag waarop ze dacht: dit kan wel. En de dag waarop ze dacht: dit gaat mis. Goed mis.
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Nynke Koenen op 3 november 2016:
Later als ik dood ben begint bij het einde. De vraag is natuurlijk of alle spanning daarmee al wordt weggegeven, maar dat is absoluut niet het geval. Na de flitsende start waarbij je meteen op het puntje van je stoel zit, begint het boek bij dag één van Elin die als sociotherapeut begint in een tbs-kliniek.
Het verhaal is chronologisch opgebouwd en volgt de volgorde van de dagen dat Elin werkzaam is in de kliniek met daar tussendoor hoofdstukken die teruggrijpen op haar jeugd of nog verder terug in de tijd. We volgen Elin bij haar eerste ervaringen met cliënten waarbij een aantal karakters wat meer worden uitgewerkt. De auteur heeft dit op een hele goede manier gedaan, waarbij ze subtiel de grote diversiteit aan tbs-ers aan bod laat komen. Al gauw blijkt dat Elin dieper liggende motieven heeft om aan de slag te gaan in een tbs-kliniek, ze is op zoek naar haar wortels. Bij haar ouders, of eigenlijk de mensen die haar hebben opgevoed, stuit ze op een muur. Ze gaat daarom zelf op zoek naar haar vader en ze denkt de antwoorden te vinden in de kliniek. Ondertussen raakt ze ook nog gecharmeerd van één van de cliënten waarbij ze enorme grenzen overschrijdt. Deze mannelijke cliënt is een persoon die grotendeels op de achtergrond blijft. De auteur heeft hiervoor gekozen, omdat het haar niet lukte vanuit het karakter van een man te schrijven. Dit heeft heel goed uitgepakt, want dat geeft hem iets duisters en gevaarlijks.
Later als ik dood ben is vlot geschreven en laat je niet los. De plot is goed uitgewerkt en daarin weet de auteur verrassend alle losse gebeurtenissen aan elkaar te knopen. Elin raakt me echt, maar dit geldt eigenlijk in meer of mindere mate voor alle karakters die Ilse Ruijters schetst. Het eerste boek van Ilse Ruijters, De onderkant van sneeuw, was wat meer een doorsnee thriller. Met Later als ik dood ben toont ze haar grote diversiteit als schrijfster. Als dit boek je aanspreekt, is het ook een aanrader om Ervaring niet vereist te lezen van Léonie Holtes. Een autobiografisch relaas van de ervaringen van een psychologe werkzaam in een tbs-kliniek. Dit gaat nog wat dieper in op het reilen en zeilen in een tbs-kliniek. Later als ik dood ben kent meer lagen dan je in eerste instantie denkt. Niets is wat het lijkt en dat maakt dit boek zo goed.
Bezoekersreacties:
Silvia v Elzelingen (55) op 29 november 2016:
Later als ik dood ben is de tweede thriller van Ilse Ruijters. Met haar debuut De onderkant van sneeuw heeft ze de Hebban Debuutprijs 2015 gewonnen. Elin gaat op zoek naar haar ware afkomst. Het fijne leventje met een leuke vriend, lieve ouders en een leuke baan stelt in één klap niets meer voor. Ze beseft dat ze haar hele leven is voorgelogen. Na een opmerking van een tante van Elin besluit ze uit te gaan zoeken wie ze eigenlijk is en wie haar echte ouders zijn. Als Elin antwoorden vraagt aan haar moeder zwijgt zij in alle toonaarden. Elin zoekt een baan bij een tbs-kliniek. Ze heeft namelijk sterk het vermoeden dat haar vader een tbs-er is. Als sociotherapeut gaat ze een woongroep van elf patiënten begeleiden. In haar werk gaat Elin op zoek naar antwoorden op haar vragen, maar elk antwoord is kostbaar. De plot is origineel en er is zeker ook voldoende spanning aanwezig. Het verhaal is opgebouwd uit korte hoofdstukken en de schrijfstijl is prettig. Alleen is het niet altijd meteen duidelijk wie er aan het woord is. Het leven in de tbs-kliniek wordt goed neergezet, maar de rol van Elin als therapeut is daarin ongeloofwaardig en niet professioneel. Ze laat zich te gemakkelijk bespelen door haar cliënten wat in een echte kliniek niet zo gemakkelijk en ongezien zou gebeuren. Hierdoor verliest Elin aan geloofwaardigheid als hoofdpersoon en wordt het verhaal minder realistisch. Het verhaal pakt niet echt en blijft daardoor ook niet lang hangen.
Oordeel:
Coenraad de Kat (52) op 29 november 2016:
Elin heeft haar leven volledig onder controle met, fantastische ouders, een lieve man en een leuke baan. Op een dag ontdekt ze dat ze een leven vol leugens leidt. Het roept prangende vragen bij haar op en voor antwoorden moet ze het in criminele circuit zijn, waar ze totaal geen ervaring mee heeft. Ze zegt haar baan op en accepteert een functie in een tbs-kliniek. Tijdens haar speurtocht naar de waarheid ontdekt ze dat er ook een prijzig kaartje aan hangt.
Het boek begint met een spannende proloog waardoor ik een beeld kreeg van hoe het verhaal zou verlopen. Maar gelukkig, niets is wat het lijkt...
Het verhaal van Elin wordt vanuit de ik-persoon beschreven wat in die vorm dicht bij de lezen staat. In de tbs-kliniek krijgt ze de tbs’er Rem aan haar toegewezen. Met deze man heeft ze heel wat te stellen, waardoor haar functie, waar ze eerder licht over dacht, haar uiteindelijk zwaar op de maag komt te liggen.
Door het zoeken naar antwoorden voor haar eigen zaak, wordt de spanning steeds een tandje opgeschroefd. Zo ook de snelheid waarmee je gaat lezen om achter de waarheid te komen.. Ik heb het boek wel een paar keer neergelegd om het verhaal goed tot me door te kunnen laten dringen. Achteraf had ik het beter in een ruk uit kunnen lezen, want ik bleek onnodig lang met het verhaal rondlopen.
Ilse Ruijters heeft haar personages sterk en krachtig neergezet. Je leeft met haar hoofdpersoenen mee en ze weet zelfs voor de gemeenste crimineel sympathie te creëren.
De schrijfster heeft met “Later als ik dood ben” een psychologische thriller geschreven die meer met je doet dan je in eerste instantie denkt.
Oordeel:
Wemmie Wolf (54) op 20 oktober 2016:
De proloog begint gelijk al veelbelovend. Je wordt het verhaal ingezogen en je weet dat er heftige dingen staan te gebeuren. Er vloeit bloed maar bij wie?
Vooraf had ik een idee welke kant het op zou kunnen gaan maar Ilse Ruijters is bijzonder goed in plotwendingen. Dit boek is er beslist geen dertien in een dozijn en van voorspelbaarheid is geen sprake.
Psychologische diepgang en een controversieel thema. Een professional die een relatie heeft met een Tbs'er? Kan dat en mag dat? In 'later als ik dood ben' is dit wel wat er gebeurt.
Maar het gebeurt eigenlijk ook niet zonder reden.
Het leven van Elin staat op de kop en ze wil nu wel eens uitvinden via haar biologische ouders zijn. Want ze heeft ontdekt dat haar ouders niet haar biologische ouders zijn en haar vader zou mogelijk een Tbs'er zijn. Binnen haar familie zijn er geheimen maar langzaam verliest ze dierbaren die een tipje van de sluier hadden kunnen oplichten.
Om antwoorden te kunnen vinden breekt ze met haar oude leven en neemt een baan aan als sociotherapeut in een Tbs-kliniek.
Ze hoopt binnen de muren van de kliniek antwoorden te kunnen vinden over haar verleden en Elin doet een poging de mens achter de Tbs'er te begrijpen. Heeft ze de genen van haar vader? Hoe zit het met haar eigen geestelijke gesteldheid? Kent Elin ook een duistere kant? Vragen waar ze graag een antwoord op wil vinden.
In de kliniek ontmoet ze Rem en als hij op proefverlof mag begeleidt ze Rem. Elin raakt behoorlijk in de war van Rem en ze verliest daarbij haar professionaliteit. Ze koestert warme gevoelens voor hem en dit heeft vergaande gevolgen.
Mijn verwachtingen waren bijzonder hoog gespannen want haar debuut, de onderkant van sneeuw was een geweldig debuut. Zie dat maar eens te evenaren. Geen probleem voor Ilse Ruijters. Haar flashbacks en het wisselende perspectief brachten mij in het begin even van mijn stuk. Maar al snel snap je dat dit nodig is voor het verhaal en dat alle losse eindjes naar een perfect eind leiden. Het is een boek dat door de schrijfstijl en de korte hoofdstukken snel leest. Belangrijker nog is het feit dat het verhaal staat als een huis. De personages zijn erg goed geschreven, je krijgt een idee hoe het er in een Tbs-kliniek aan toe kan gaan. Ilse Ruijters schuwt ruwe scenes niet wat het boek alleen maar meerwaarde geeft omdat het in het echte leven er ook zo aan toe gaat.
Het gedicht van Gerrit Achterberg vind ik een perfecte keuze om op te nemen in het boek en later geeft Ilse Ruijters een uiteenzetting van de misdaad die Gerrit Achterberg heeft gepleegd.
Kortom de auteur heeft haar visitekaartje afgegeven en ik kijk uit naar haar volgende boek.
Oordeel:
Meer bezoekersreacties op Later als ik dood ben...
|
|
|
|
|
Prijs: € 13,99
.jpg)
