Bestel bij Bol.com
Oordeel:
ISBN: 9789044348132
Uitgever: The House of Books
Verschenen: 2016
|
|
Recensie(s):
vrouwenthrillers.nl - Nynke Koenen op 3 november 2016:
Later als ik dood ben begint bij het einde. De vraag is natuurlijk of alle spanning daarmee al wordt weggegeven, maar dat is absoluut niet het geval. Na de flitsende start waarbij je meteen op het puntje van je stoel zit, begint het boek bij dag één van Elin die als sociotherapeut begint in een tbs-kliniek.
Het verhaal is chronologisch opgebouwd en volgt de volgorde van de dagen dat Elin werkzaam is in de kliniek met daar tussendoor hoofdstukken die teruggrijpen op haar jeugd of nog verder terug in de tijd. We volgen Elin bij haar eerste ervaringen met cliënten waarbij een aantal karakters wat meer worden uitgewerkt. De auteur heeft dit op een hele goede manier gedaan, waarbij ze subtiel de grote diversiteit aan tbs-ers aan bod laat komen. Al gauw blijkt dat Elin dieper liggende motieven heeft om aan de slag te gaan in een tbs-kliniek, ze is op zoek naar haar wortels. Bij haar ouders, of eigenlijk de mensen die haar hebben opgevoed, stuit ze op een muur. Ze gaat daarom zelf op zoek naar haar vader en ze denkt de antwoorden te vinden in de kliniek. Ondertussen raakt ze ook nog gecharmeerd van één van de cliënten waarbij ze enorme grenzen overschrijdt. Deze mannelijke cliënt is een persoon die grotendeels op de achtergrond blijft. De auteur heeft hiervoor gekozen, omdat het haar niet lukte vanuit het karakter van een man te schrijven. Dit heeft heel goed uitgepakt, want dat geeft hem iets duisters en gevaarlijks.
Later als ik dood ben is vlot geschreven en laat je niet los. De plot is goed uitgewerkt en daarin weet de auteur verrassend alle losse gebeurtenissen aan elkaar te knopen. Elin raakt me echt, maar dit geldt eigenlijk in meer of mindere mate voor alle karakters die Ilse Ruijters schetst. Het eerste boek van Ilse Ruijters, De onderkant van sneeuw, was wat meer een doorsnee thriller. Met Later als ik dood ben toont ze haar grote diversiteit als schrijfster. Als dit boek je aanspreekt, is het ook een aanrader om Ervaring niet vereist te lezen van Léonie Holtes. Een autobiografisch relaas van de ervaringen van een psychologe werkzaam in een tbs-kliniek. Dit gaat nog wat dieper in op het reilen en zeilen in een tbs-kliniek. Later als ik dood ben kent meer lagen dan je in eerste instantie denkt. Niets is wat het lijkt en dat maakt dit boek zo goed.
Oordeel:
Alle bezoekersreacties:
Silvia v Elzelingen (55) op 29 november 2016:
Later als ik dood ben is de tweede thriller van Ilse Ruijters. Met haar debuut De onderkant van sneeuw heeft ze de Hebban Debuutprijs 2015 gewonnen. Elin gaat op zoek naar haar ware afkomst. Het fijne leventje met een leuke vriend, lieve ouders en een leuke baan stelt in één klap niets meer voor. Ze beseft dat ze haar hele leven is voorgelogen. Na een opmerking van een tante van Elin besluit ze uit te gaan zoeken wie ze eigenlijk is en wie haar echte ouders zijn. Als Elin antwoorden vraagt aan haar moeder zwijgt zij in alle toonaarden. Elin zoekt een baan bij een tbs-kliniek. Ze heeft namelijk sterk het vermoeden dat haar vader een tbs-er is. Als sociotherapeut gaat ze een woongroep van elf patiënten begeleiden. In haar werk gaat Elin op zoek naar antwoorden op haar vragen, maar elk antwoord is kostbaar. De plot is origineel en er is zeker ook voldoende spanning aanwezig. Het verhaal is opgebouwd uit korte hoofdstukken en de schrijfstijl is prettig. Alleen is het niet altijd meteen duidelijk wie er aan het woord is. Het leven in de tbs-kliniek wordt goed neergezet, maar de rol van Elin als therapeut is daarin ongeloofwaardig en niet professioneel. Ze laat zich te gemakkelijk bespelen door haar cliënten wat in een echte kliniek niet zo gemakkelijk en ongezien zou gebeuren. Hierdoor verliest Elin aan geloofwaardigheid als hoofdpersoon en wordt het verhaal minder realistisch. Het verhaal pakt niet echt en blijft daardoor ook niet lang hangen.
Oordeel: 
Coenraad de Kat (52) op 29 november 2016:
Elin heeft haar leven volledig onder controle met, fantastische ouders, een lieve man en een leuke baan. Op een dag ontdekt ze dat ze een leven vol leugens leidt. Het roept prangende vragen bij haar op en voor antwoorden moet ze het in criminele circuit zijn, waar ze totaal geen ervaring mee heeft. Ze zegt haar baan op en accepteert een functie in een tbs-kliniek. Tijdens haar speurtocht naar de waarheid ontdekt ze dat er ook een prijzig kaartje aan hangt.
Het boek begint met een spannende proloog waardoor ik een beeld kreeg van hoe het verhaal zou verlopen. Maar gelukkig, niets is wat het lijkt...
Het verhaal van Elin wordt vanuit de ik-persoon beschreven wat in die vorm dicht bij de lezen staat. In de tbs-kliniek krijgt ze de tbs’er Rem aan haar toegewezen. Met deze man heeft ze heel wat te stellen, waardoor haar functie, waar ze eerder licht over dacht, haar uiteindelijk zwaar op de maag komt te liggen.
Door het zoeken naar antwoorden voor haar eigen zaak, wordt de spanning steeds een tandje opgeschroefd. Zo ook de snelheid waarmee je gaat lezen om achter de waarheid te komen.. Ik heb het boek wel een paar keer neergelegd om het verhaal goed tot me door te kunnen laten dringen. Achteraf had ik het beter in een ruk uit kunnen lezen, want ik bleek onnodig lang met het verhaal rondlopen.
Ilse Ruijters heeft haar personages sterk en krachtig neergezet. Je leeft met haar hoofdpersoenen mee en ze weet zelfs voor de gemeenste crimineel sympathie te creëren.
De schrijfster heeft met “Later als ik dood ben” een psychologische thriller geschreven die meer met je doet dan je in eerste instantie denkt.
Oordeel:
Wemmie Wolf (54) op 20 oktober 2016:
De proloog begint gelijk al veelbelovend. Je wordt het verhaal ingezogen en je weet dat er heftige dingen staan te gebeuren. Er vloeit bloed maar bij wie?
Vooraf had ik een idee welke kant het op zou kunnen gaan maar Ilse Ruijters is bijzonder goed in plotwendingen. Dit boek is er beslist geen dertien in een dozijn en van voorspelbaarheid is geen sprake.
Psychologische diepgang en een controversieel thema. Een professional die een relatie heeft met een Tbs'er? Kan dat en mag dat? In 'later als ik dood ben' is dit wel wat er gebeurt.
Maar het gebeurt eigenlijk ook niet zonder reden.
Het leven van Elin staat op de kop en ze wil nu wel eens uitvinden via haar biologische ouders zijn. Want ze heeft ontdekt dat haar ouders niet haar biologische ouders zijn en haar vader zou mogelijk een Tbs'er zijn. Binnen haar familie zijn er geheimen maar langzaam verliest ze dierbaren die een tipje van de sluier hadden kunnen oplichten.
Om antwoorden te kunnen vinden breekt ze met haar oude leven en neemt een baan aan als sociotherapeut in een Tbs-kliniek.
Ze hoopt binnen de muren van de kliniek antwoorden te kunnen vinden over haar verleden en Elin doet een poging de mens achter de Tbs'er te begrijpen. Heeft ze de genen van haar vader? Hoe zit het met haar eigen geestelijke gesteldheid? Kent Elin ook een duistere kant? Vragen waar ze graag een antwoord op wil vinden.
In de kliniek ontmoet ze Rem en als hij op proefverlof mag begeleidt ze Rem. Elin raakt behoorlijk in de war van Rem en ze verliest daarbij haar professionaliteit. Ze koestert warme gevoelens voor hem en dit heeft vergaande gevolgen.
Mijn verwachtingen waren bijzonder hoog gespannen want haar debuut, de onderkant van sneeuw was een geweldig debuut. Zie dat maar eens te evenaren. Geen probleem voor Ilse Ruijters. Haar flashbacks en het wisselende perspectief brachten mij in het begin even van mijn stuk. Maar al snel snap je dat dit nodig is voor het verhaal en dat alle losse eindjes naar een perfect eind leiden. Het is een boek dat door de schrijfstijl en de korte hoofdstukken snel leest. Belangrijker nog is het feit dat het verhaal staat als een huis. De personages zijn erg goed geschreven, je krijgt een idee hoe het er in een Tbs-kliniek aan toe kan gaan. Ilse Ruijters schuwt ruwe scenes niet wat het boek alleen maar meerwaarde geeft omdat het in het echte leven er ook zo aan toe gaat.
Het gedicht van Gerrit Achterberg vind ik een perfecte keuze om op te nemen in het boek en later geeft Ilse Ruijters een uiteenzetting van de misdaad die Gerrit Achterberg heeft gepleegd.
Kortom de auteur heeft haar visitekaartje afgegeven en ik kijk uit naar haar volgende boek.
Oordeel: 
Diane Kooistra (41) op 14 oktober 2016:
Een intrigerende titel van een boek dat zich vooral afspeelt op een plek waar je niet wilt zijn. Een tbs-kliniek. Over vragen waar je misschien geen antwoord op zou moeten vinden maar die je niet loslaten maar vooral over aannames, vooroordelen die gevoed worden door alles wat je in de media leest over deze klinieken.
Het verhaal wordt door Elin verteld en soms onderbroken door flashbacks en vooruitblikken. De flashbacks zorgen ervoor dat je de beslissingen die Elin maakt probeert te begrijpen en de vooruitblikken houden de spanning erin.
Elin komt erachter dat haar ouders niet haar ouders zijn. Een familie vol geheimen en een lieve vriend die totaal overvallen wordt door haar nieuwe ík’. Elin gaat solliciteren bij een tbs kliniek en wordt aangenomen. Deze baan past goed bij haar opleiding en niemand vermoedt dat ze een dubbele agenda heeft. Haar collega Jurgen wil haar overal bij helpen, vooral als hij wél achter haar zoektocht komt. Na het overlijden van haar tante krijgt ze post die ooit voor haar bestemd was maar achtergehouden werd. Hierdoor wordt de zoektocht voor Elin nog belangrijker dan eerst. Ze heeft nu een foto en een deel van een naam……
Ondertussen probeert ze haar diensten te draaien in de kliniek en lukt het haar om de clienten te leren kennen met hun voorgeschiedenis en hun nukken. Het maakt hen tot personen die tot leven komen en mij soms kippenvel bezorgen.
Elin komt over als een jonge meid die in een orkaan is belandt, kan soms niet meer nuchter nadenken lijkt het wel. Ze heeft een stevige schouder nodig om zich aan vast te houden. Als ze die niet vindt in haar vrienden- en familiekring staat ze open voor contact met haar cliënten. Ze vraagt zichzelf ook steeds dingen af over wat er van de genen afkomt en wat niet, haar zelfbeeld vliegt naar beneden want wat ben je zelf als je ouders allebei niet pasten in de samenleving?
Vooral tegen haar “moeder” is ze keihard en beschuldigend. Met haar “vader” heeft ze eigenlijk geen contact, hij speelt (bewust of onbewust) een kleine rol.
Het boek is verdeeld in gedeeltes die de titel De eerste dag, later of bijvoorbeeld lente hebben.
De hoofdstukken lijken de dagen af te tellen waardoor je het gevoel krijgt dat de spanning opgebouwd wordt….het zal ook niet goed aflopen want op de cover staat dat Elin op de grond ligt, gevangen in pijn, bloedend.
Maar wie dit op zijn geweten heeft? En waarom? Daar mag je zelf achter komen.
Later als ik dood ben gunt ons een blik in de wereld van de tbs-kliniek met een hele grote laag spanning en zelfs romantiek erom heen.
Het plot is verrassend, een beetje open zodat je het zelf ook in kunt vullen en soms een beetje vaag. Helemaal passend bij het verhaal.
En mooi afgerond in een ontroerend epiloog. Zodat je rustig kunt gaan slapen (het was ondertussen ver na middernacht)
Oordeel:
Mar (--) op 12 oktober 2016:
Veel verwacht van dit boek, maar het viel me tegen. Helemaal niet spannend en wat een bloemige taal alsof de schrijfster met alle geweld mooie zinnen willen maken, maar dat niet bij een thriller past.
Er zit geen vaart in en wordt daardoor hier en daar langdradig. Kortom: aardig verhaal maar op een verkeerde manier geschreven.
Oordeel: 
Terug naar Later als ik dood ben...
|
