De open handen met daarin een wesp op de cover straalt een enorme wanhoop uit ondanks dat er warme kleuren zijn gebruikt. Dodemanstango is het derde en tevens laatste deel rond de journalist Viljar Gudmundsson en inspecteur Lotte Skeivoll. Veel bekende personages vervullen ook in dit boek een rol, waardoor het aanvoelt als thuiskomen. In drie verhaallijnen wordt het verhaal opgebouwd en hoewel ze in het begin weinig raakvlakken hebben, groeien ze naar elkaar toe. Er worden veel obstakels uit de weg geruimd en je raakt daardoor steeds dieper in het verhaal. Al vrij snel weet je dat de dode man de dader is, maar wie het nu daadwerkelijk is blijft ongewis. Over het hoe en waarom krijg je niet meteen antwoorden en dit maakt het boeiend. Dat de auteur veel cliché-moorden gebruikt doet geen afbreuk aan het geheel, want hij weet je menigmaal te verrassen door plotwendingen. Je blijft daardoor scherp en de plot groeit uit tot een mooie ontknoping. Het heen en weer springen tussen de verhaallijnen zorgt ervoor dat de vaart erin blijft en je vlot en met veel plezier wilt doorlezen. 

Geir Tangen heeft met Dodemanstango een waardige afsluiting van deze trilogie geschreven. Een trilogie waar goed over is nagedacht.