X manieren om te sterven start met een korte terugblik van Motief X. Een collega van Fabian Risk is onverwacht overleden, het lijkt een tragische zelfmoord te zijn. Maar Fabian vindt in diens bureaulade aantekeningen die erop wijzen dat hij vermoord is. En wel door een andere collega en tevens wordt deze man gelinkt aan nog meer moorden. Terwijl Fabian dit onderzoekt, wordt parallel aan dit onderzoek Helsingborg en omstreken getroffen door een reeks brute moorden die niets met elkaar te maken lijken te hebben. Er zijn wel twee daders opgepakt, maar toch klopt er iets nog niet. Fabian heeft het gevoel iets over het hoofd te hebben gezien. Naast de gecompliceerde onderzoeken gebeuren er in het privéleven van Fabian ook genoeg dingen die zijn aandacht nodig hebben. In de tussentijd zit een meedogenloze moordenaar zonder zichtbaar motief te dobbelen om erachter te komen wie zijn volgende slachtoffer is en op welke manier dit slachtoffer zal gaan sterven. 

De reminder voorin het boek is prettig en zorgt ervoor dat de hoofdzaken weer terug in beeld zijn. En ook dat men al gelijk weer het verhaal ingezogen wordt. Uiteraard is het met dit tweeluik noodzakelijk eerst Motief X te lezen. Het perspectief wat gehanteerd wordt is die van de alwetende verteller. Ook in X manieren om te sterven zien we dat de kwaliteiten van de schrijver volledig benut worden. Hierdoor ontstaat er een enerverende thriller waarbij de auteur er door de beeldrijke verteltrant perfect in slaagt een mooie spannende film voor de ogen van de lezer te laten verschijnen. En dan wel een die door de scherpe details van begin tot eind de volle aandacht weet te behouden. Details kunnen soms overbodig zijn en daardoor als storend worden ervaren, maar hier zijn ze de volmaakte aanvulling om het beeld nog meer scherp te stellen. De jacht op de dader(s) is complex en de meerdere verhaallijnen maken de verwarring alleen maar groter. Verhaallijnen die continu als een volmaakte symbiose samensmelten. Op een gegeven moment is er het gevoel dat dit kat-en-muizenspel eeuwig door blijft gaan, ten koste van het hoofdpersonage. De frustratie van Fabian Risk en zijn gevoel tegen muren op te lopen wordt hierbij tastbaar neergezet. Ook de plotwendingen lijken oneindig en naar het schijnt heeft de moordenaar gewoon vrij spel. Maar dan is er eindelijk die ontlading die je als lezer een grote zucht van opluchting laat slaken. 

Motief X was al een boek van formaat, X manieren om te sterven heeft nog meer bladzijden om van de schrijfkunst van deze auteur te genieten. In het nawoord staat dat de auteur het plan had om een eenvoudig boek te schrijven, voor zover die bestaan. Het enige wat hij hoefde te doen was afmaken waar hij in Motief X mee was begonnen. Maar naarmate steeds meer mensen Motief X lazen, des te meer namen de verwachtingen toe. Verwachtingen waarvan Ahnhem dacht die nooit waar te kunnen maken. Maar het is hem weer gelukt (samen met het team om hem heen) een fenomenale thriller neer te zetten. En de laatste bladzijden laten ons al een beetje beloven dat dit niet het laatste boek is met Fabian Risk in de hoofdrol. Gelukkig maar.

In feite is één woord voldoende: fenomenaal!