In Geen spat veranderd laat Sophie Hannah duidelijk zien wat het met iemand kan doen als je iets ziet wat onmogelijk waar kan zijn. Eerst vertrouw je op wat je ogen zien. Dezelfde kinderen als twaalf jaar geleden, geen dag ouder geworden. Vervolgens gaat je verstand aan het werk. Je weet dat dit natuurlijk niet kan kloppen. Je gaat zoeken naar verklaringen, hoe onwaarschijnlijk deze ook kunnen zijn. En tenslotte ga je op zoek naar antwoorden, want rusten voor je weet hoe de vork in de steel zit, dat is simpelweg geen optie. Deze opbouw, van een groot raadsel tot de uiteindelijke oplossing ervan, zorgt dat het verhaal niet gaat vervelen. Zelfs op momenten waarop er feitelijk weinig gebeurt, en die zijn er genoeg, blijft het boek boeien. Zeker wanneer duidelijk wordt dat de vriendschap tussen Beth en Flora niet zomaar is doodgebloed, maar Beth hier zelf ook een aandeel in lijkt te hebben gehad, lijkt werkelijk alles mogelijk te zijn. Alhoewel Sophie Hannah naam maakte als kinderboekenschrijfster heeft zij zich inmiddels vooral op het schrijven van thrillers gestort. Bekend is bijvoorbeeld haar serie boeken met Hercule Poirot, de detective die werd gecreëerd door Agatha Christie. Met Geen spat veranderd laat zij duidelijk zien dat een thriller niet altijd bloedstollend spannend hoeft te zijn. Alhoewel het verhaal een aantal onwaarschijnlijkheden bevat, stoort dat niet tijdens het lezen. Allesbehalve zelfs, in een situatie die zo bizar is als deze lijkt tenslotte alles mogelijk. 

Geen spat veranderd is een bijzondere thriller waarin niets is wat het lijkt.