Rechercheur Leonore Asker wordt na jaren stilte gebeld door haar vader: hij heeft hulp nodig. Er is een lijk gevonden op zijn boerderij en de politie zit achter hem aan. Is hij echt zo onschuldig als hij beweert, of probeert hij haar voor zicht te winnen?

Martin Hill verhuist naar een landgoed om een biografie te schrijven over een rijke zakenman. Hij is gefascineerd door de verlaten sterrenwacht die op het landgoed staat. Al snel ontdekt hij dat er verhalen de rondte doen over verminkte lichamen en mysterieuze lichten.

Maar wie is die man van glas die uit de duisternis rijst?

Rechercheur Leonore Asker's vader vraagt haar na jaren radiostilte om hulp, omdat hij moordverdachte is. Leo probeert erachter te komen of hij echt onschuldig is en hulp nodig heeft, of dat het manipulatie is van zijn kant. Martin Hill vertrekt naar een landgoed om een biografie te schrijven over de eigenaar hiervan. Van jongs af aan is hij al gefascineerd door de verlaten sterrenwacht op dat landgoed. Spoedig ontdekt hij de verhalen over vermissingen, mysterieuze lichten en een levensgevaarlijke man van glas. Net als in De bergkoning knipoogt De la Motte naar magische sferen, naar sagen en legendes, de donkere sfeer van lang geleden in het onherbergzame Zweedse landschap, met duistere verborgen werelden onder de grond. Het andere oog kijkt naar boven, via een observatorium de ruimte in, waar UFO's en aliens de dienst uitmaken. 

De auteur zet Leo neer als een krachtige, moedige vrouw; hard - vooral voor zichzelf. Ze moet alle zeilen bijzetten om zich staande te houden tussen jaloerse ex-collega's, manipulerende ouders en haar verwarrende gevoelsleven. Ze vindt haar plek op haar nieuwe afdeling waarvan de benaming 'Afdeling verloren zielen en verdwaalde zaken' - die ook nog eens op de 'verdieping min één' zit - Dickensachtig aandoet, met een zucht naar de stoffige sfeer van een oud-Engelse bibliotheek. De bijzondere medewerkers hanteren hun eigen methodes waarbij Leo's oude afdeling Zware criminaliteit de wenkbrauwen zou fronsen, als ze er aandacht voor zouden hebben. Martin straalt meer zachtheid uit, hij gaat helemaal op in zijn fascinaties en is terughoudend in het tonen van wat hem werkelijk bezielt. Zowel Leo als Martin zijn met hun eigen werk bezig, los van elkaar, terwijl ze privé voorzichtig om elkaar heendraaien. De auteur volgt hen beurtelings door een steeds afwisselend perspectief. 

De man van glas is pakkend en beeldend geschreven, het leest makkelijk weg. Nergens is het saai, De la Motte dompelt zijn lezer helemaal onder in het verhaal. Soms rauw in zijn beschrijvingen of heel kortaf om gejaagdheid te benadrukken. Men blijft lang in het ongewisse hoe het zit met die reusachtige man van glas. De weinige hints die de auteur laat vallen, kunnen ook dwaalsporen zijn. Maar de waarheid sluimert gestaag naar buiten tijdens een klopjacht met een ongekende explosie waarin alle lijnen samenkomen. De man van glas is een fijne thriller die de lezer niet loslaat. Hoewel het apart goed leesbaar is, is het toch aan te raden om eerst De bergkoning te lezen, al was het maar om vertrouwd te raken met de personages. Open eindjes wijzen wel op een toekomstig derde deel.