De proloog vertelt wat er zich recentelijk in het leven van de hoofdpersoon, leraar Aaron Nijdam, heeft afgespeeld: zijn vrouw, en zijn dochtertje van vier jaar, zijn beiden dood. De stijl in de proloog is een subliem staaltje van onderkoeld cynisme, tegelijk grappig en wrang.
Vóór de dood van vrouw en kind was Aaron Nijdam leraar aan het Nemesis college te Heerenveen. Hij zat burned-out (met chronische stress) thuis van zijn werk. Tijdens een les kreeg hij een aanval van paniek, zijn lijf rilde en trilde en hij had het gevoel dat hij zich niet in zijn lichaam bevond. Hij verliet de klas om er niet meer terug te keren.
Algemeen directeur Ernst Klapwijk van de scholengemeenschap met die aparte naam (Nemesis is de godin van de wraak), komt op ziekenbezoek en geeft hem een boekje over Mindfulness, waarvan hij zegt, dat hij er zelf ook baat bij heeft gehad. Jammer dat dit boekje geen handleiding is over de Mindfulness, wat meditatietechnieken zijn, maar een zelfhulpboekje over o.a.stress. Slechte research van de schrijver.
Leraar Aaron Nijdam wordt opgebeld door de bedrijfsarts, die meent dat het boekje hem kan helpen in het herstelproces. Ook hier verdraait de schrijver de feiten. Elke bedrijfsarts zet echt zwaardere middelen in voor het herstel.
Hoewel de thriller één lijn heeft, maakt Derwent Christmas zijn verhaal afwisselend door heen en weer te springen in de afgelopen drie maanden van het leven van Aaron Nijdam. Nu eens een stukje tijdens zijn burn-out als vrouw en dochter nog leven, dan weer een stukje over de dood van zijn dochtertje, een stukje over de dood van zijn vrouw die zelfmoord pleegde, en dan weer in het heden, waar we Aaron Nijdam aantreffen vol wraakgevoelens opgebouwd door wantrouwen, onderdrukt verdriet en wanhoop. Hoewel hij baat heeft bij het boekje, wantrouwt hij het gebaar van de directeur hem het boek te schenken.
Zijn wantrouwen naar Ernst Klapwijk wordt alleen maar erger, het corrumpeert het waarheidsgehalte van zijn denken en brengt hem tot een wraakactie, gebaseerd op een voorbeeld uit een film. Aaron Nijdam holt naar de slotgebeurtenis die voor hem een onverwacht einde krijgt. Schrijver Derwent Christmas heeft een vlotte stijl van schrijven. De plot rammelt hier en daar en laat een onaf gevoel achter. Geen winnaar dit boek.