Annika.11.IJzer en bloed begint met een proloog waar ik warm en koud van wordt, een heerlijk begin van een boek dat ik iets voor me uitgeschoven had, ik wist tenslotte al dat ik op een of andere manier afscheid van Annika zou moeten nemen. 

Annika Bengtzon heeft een vrij druk leven, thuis en op haar werk, als ze erachter komt dat de papieren versie van de krant waar ze voor werkt zal gaan verdwijnen. Dat was wel te verwachten, want het loopt al een tijdje niet goed meer. Annika bijt zich vast in een rechtszaak over een moordenaar waar ze eerder een artikel over geschreven heeft en research naar heeft gedaan. Ondertussen laat ze haar telefoon die kapot was repareren en als ze die aanzet ziet ze verontrustende sms'jes van haar zus voorbijkomen. De familiebanden zijn niet hecht maar Annika voelt dat het niet goed zit. Dan gaat ze ook daar achteraan.

Het boek omvat een aantal verhaallijnen die je als lezer echt vast moet zien te houden om aan het einde van het verhaal de verbanden te begrijpen. Het is zo jammer dat de verhalen rondom de eigenwijze journaliste stoppen en zoals ik had verwacht zitten er veel mooie terugblikken in dit deel. Annika zal tijdens de zoektocht naar een moordenaar en tijdens de zoektocht naar haar zus ook haar eigen verleden onder ogen moeten komen. Dit om te voorkomen dat ze er aan onderdoor gaat. Daarnaast moet ze verwerken dat haar baan bij de krant een andere invulling zal gaan krijgen omdat deze met de tijd mee moet gaan. 

Ik heb Annika.11.IJzer en bloed in een dag en nacht uitgelezen en dat komt vooral omdat ik veel van de andere 10 delen ook al gelezen had waardoor ik me verbonden voelde met dit karakter. Je wilt weten welke weg de auteur heeft gekozen om jou afscheid te laten nemen van die persoon. Gaat ze dood? Vertrekt ze en verbrandt ze alle schepen en haar verleden achter zich? Dat laat ik in het midden. Ik vond het een mooie afsluiter van een bijzondere serie.