Queens, New York, 1965. Ruth is gescheiden en een alleenstaande moeder van twee kinderen. Ze heeft een baan als cocktailserveerster waarbij ze niets tekort komt aan mannelijke aandacht. Dan zijn, ondanks dat Ruth hun slaapkamerdeur op slot had gedaan, de kinderen plots spoorloos verdwenen. Een van hen wordt gewurgd teruggevonden. Vanwege het losbandige leven dat Ruth leidt, is zij de eerste verdachte. 

“En zo begon het. Met de gesloten deur van een lege kamer. Toen ze de straat op rende, met een sleutelbos in haar hand geklemd. Toen ze het huizenblok rondliep en hun namen riep.”  

Het eerste hoofdstuk van Kleine doden begint met dat Ruth in de gevangenis zit en vanaf daar wordt er regelmatig terug gegaan in de tijd. Het beeld dat van Ruth wordt geschapen is vooral negatief, een vrouw die alles doet voor dat beetje aandacht en om wat extra geld te kunnen verdienen. Geld om haar kinderen te eten te geven, maar ook geld om drank te kopen. Peter Wonicke is een journalist die graag eindelijk eens dat ene verhaal wil schrijven en het verhaal van Ruth trekt zijn aandacht en wordt een obsessie voor hem. Hij gelooft niet dat Ruth het heeft gedaan en zal er alles aan doen om dit te bewijzen.  

De afwisselende verhaallijnen in Kleine doden hebben een broeierige sfeer en het is heel moeilijk om hoogte van Ruth te krijgen. Is ze nu een moordenares of niet. Of is ze het slachtoffer geworden van de omstandigheden? Door een aantal tegenstrijdigheden blijft Ruth de hoofdverdachte. Veel van wat er verteld wordt en haar gedrag in aanmerking nemende laat je als lezer gedurende het hele verhaal negatief denken over Ruth. Maar de auteur geeft toch ook een gevoel mee van: er klopt iets niet…

“Ze kon niet weten dat dit de laatste ochtend zou zijn waarop ze dit in alle vrijheid kon doen. Dat dit de laatste ochtend zou zijn waarop haar gezicht alleen van haar was.”

Kleine doden is een thriller waarbij er niet achter te komen is wat je nu moet geloven of niet. Het boek is geschreven met een meeslepende verteltrant en stuurt je steeds diverse kanten op. Dat een obsessie vreemde vormen kan aannemen komt sterk naar voren in dit boek, vooral richting de plot. En steeds weer wordt de echte waarheid verdrongen en verworpen. Tot aan de plot zijn er twijfels aan het waarheidsgehalte, totdat de realiteit pijnlijk wordt weergegeven. Kleine doden geeft veel te denken en te veronderstellen, maar de uiteindelijke waarheid liet mij verslagen achter.