De twee poppenhoofdjes op de cover staren je aan en ondersteunen de flaptekst. Sheila is de eerste verdachte, omdat ze de vorige avond nog bij Dina Kaminer is geweest. Een tijdje later wordt er een bekende actrice, Roniet, vermoord. Op haar voorhoofd prijkt met felrode lippenstift het woord moeder. Ook zij was destijds een vriendin van Sheila. Samen met Naima, de vierde persoon van het vriendinnenclubje, proberen ze zich aan het orthodoxe milieu te ontworstelen. De lezer dient over enige Bijbelkennis te beschikken, anders raakt men snel het spoor bijster. Het verhaal zit vanaf het begin niet goed in elkaar en is zeer chaotisch geschreven, waardoor de aandacht er moeilijk bij te houden valt. Het verhaal wordt vanuit de ik-vorm geschreven, maar we maken ook kennis met de gedachten van de hoofdpersoon. Dit maakt het verwarrend en chaotisch. Ondanks dat er een poging wordt gedaan om het verhaal een psychische lading te geven, komt dit niet geheel uit de verf. Het ontbreken van spanning komt het geheel ook niet ten goede.

Sarah Blau heeft een moedige poging gedaan om het traditionele geloof vanuit een ander aspect te behandelen, maar helaas ontbreekt het in De anderen aan een goede uitwerking.