Het stille graf speelt zich af in noordelijk Zweden, gelegen aan de Finse grens, waar de winters ijskoud zijn. In één van deze winters wordt Eric in zijn afgelegen boerderij vermoord. Katrine, van origine Zweeds, maar woonachtig in Londen keert terug naar haar geboortedorp om het huis van haar demente moeder leeg te ruimen nu verkoop nabij lijkt. Al zoekend tussen haar moeders spullen ontdekt zij geheimen die jaren verzwegen zijn geweest en waarvan de antwoorden wellicht te vinden zijn in Rusland. Katrine gaat op onderzoek uit en reist van Kivikangas naar de Sovjet-Unie, waar zij hoopt meer te weten te komen over haar verleden. 

De achterflap van Het stille graf schept de verwachting van een spannend en onderhoudend boek, dat helaas geen werkelijkheid wordt. Alsterdal begint met de moord op Eric, maar daarna zakt de spanning in en is de volledige vaart uit het verhaal verdwenen. Wat daarvoor in de plaats komt is een langdradig geheel en een scala aan personen die het verhaal opluisteren en erg oppervlakkig aanwezig blijven. De hoeveelheid personages die hun intrede doen, zorgen voor een onoverzichtelijk geheel ook mede door de Russische en Finse namen waar de lezer over struikelt. 

Katrines zoektocht naar haar verloren gewaande familie gaat terug tot in Rusland, waar de lezer een beeld krijgt van de arme generatie, die lijdt onder de gevolgen van het bewind van Stalin, het communisme en de Russische maffia. De plot bestaat uit twee verhaallijnen, de zoektocht van Katrine naar een ver verleden en een misdaad die gepleegd wordt in Sint-Petersburg door de maffia. Heel lang blijft onduidelijk hoe deze twee verhaallijnen samen gaan komen en wanneer de ontknoping komt in het afgelegen hoge noorden van Zweden, komt eindelijk de langverwachte spanning nog enigszins om de hoek kijken. 

Het stille graf is eigenlijk geen thriller, eerder een roman met historische feiten en een uitstapje richting spanning, maar van spanning moet het boek het niet echt hebben. Een stukje historie van Scandinavië en Rusland, het Vijfjaren plan van Stalin, de grote werkloosheid in Zweden zijn onder andere thema’s die in het verhaal naar voren komen en waar de schrijfster een uitstekende research naar heeft gedaan. Lovend ben ik over de sfeerbelevingen die Alsterdal schetst van een eenzame en winterse streek hoog in het noorden van Scandinavië. Zij weet beelden op te roepen van besneeuwde landschappen, winterse taferelen en afgelegen dorpen waar iedereen nog in het goede van de mensheid probeert te geloven. 

Het stille graf zal een onderhoudend boek zijn voor de lezers die een fascinatie voor de historie van Rusland en het tijdperk van Stalin hebben, die feiten en fictie met elkaar verweven willen zien tot een roman waarbij heden en verleden hand in hand gaan, maar heeft zeker geen verhaallijn voor de doorgewinterde thrillerlezers onder ons die een huiveringwekkend verhaal verwachten.