'Meteen toen ik haar zag wist ik dat ik haar wilde bezitten. Dat zij de volgende zou zijn. Mijn prooi. Mijn verovering.' Een zin uit de proloog van Opium. Aan het woord is de dader die zich pas aan het eind van het verhaal bekend zal maken. Het verhaal vangt daarna aan met Laura. Vanuit haar perspectief, in de eerste persoon, word je als lezer een pakkend en intrigerend verhaal ingetrokken. Laura is een vrouw die erg op zichzelf is. Zij is graag de stille vrouw in de hoek die door weinigen wordt opgemerkt. Maar Laura kijkt niet zomaar naar de mensen om haar heen, ze observeert waardoor zelfs de kleinste details haar niet ontgaan.

'Observeren is luisteren met je ogen. Het ego uitzetten en waarnemen zonder oordeel. Ik kan heel lang naar mensen kijken zonder dat ze het doorhebben.'

Door de wijze van vertellen is het net alsof ik door de ogen van Laura keek en alles van dichtbij meemaakte. Als vanzelf voel je je als lezer al snel nauw betrokken bij Laura en volg je haar belevenissen met spanning. Belevenissen waarbij een onderhuidse spanning voelbaar is, en dit zal voortduren tot aan de ontknoping. Laura is vastbesloten de waarheid te achterhalen maar als ze de man, die in haar ogen de dader zou kunnen zijn, weer ontmoet is het moeilijk de aantrekkingskracht die hij op haar heeft te weerstaan. Door de nauwbetrokkenheid met Laura gebeurde het dat ik een aantal zaken over het hoofd zag. Hierdoor kwam de plot als verrassing. Als ik beter had opgelet, had ik het misschien eerder al gezien.

Marian Mudder heeft al diverse succesvolle romans op haar naam staan. Opium is haar eerste thriller en deze stap naar een ander genre is zeker geen verkeerde keuze geweest. Opium is een geloofwaardig verhaal met als rode draad de verleiding van het grote geld. De auteur heeft de spanning perfect weten te doseren en door de manier van schrijven geeft ze de lezer de mogelijkheid zich te identificeren met het hoofdpersonage. Ook de sensuele fragmenten in het boek zijn ten opzichte van het verhaal in de goede verhouding, niet teveel, net genoeg. Knap staaltje werk en wat mij betreft mag Marian Mudder in dit genre blijven schrijven.