Je bent thuis, wacht tot je man thuiskomt van zijn werk. Je kookt een lekkere maaltijd, kijkt ernaar uit hem te zien en te horen hoe zijn dag was. Hij kan ieder moment komen. Dan gaat de telefoon - een telefoontje waarvan je hoopte dat het zou uitblijven. Dat is alles wat je je herinnert. Je wordt wakker in het ziekenhuis, zonder enig idee hoe je daar belandt bent. Ze zeggen dat je een ongeluk had; je verloor de controle over het stuur terwijl je veel te hard reed in een gevaarlijke buitenwijk. De politie start een intensief onderzoek en gaat ervan uit dat je iets in je schild voerde. Maar je echtgenoot weigert dat te geloven. Je beste vriendin twijfelt. En zelfs jij kunt niet achterhalen wat er die nacht gebeurd is...

Tom Krupp heeft het ogenschijnlijk goed voor elkaar. Hij is ruim twee jaar getrouwd met Karen, woont in een van de betere wijken van New York en gaat dagelijks gekleed in een keurig pak naar zijn werk. Vanaf het prille begin is echter duidelijk dat Tom niet goed in zijn vel zit. Wanneer hij hoort dat Karen betrokken is geraakt bij een eenzijdig auto-ongeluk en voorafgaand het huis plots heeft verlaten, rijzen er meer vragen dan hij kan beantwoorden. Het meest bedenkelijke is toch wel dat Tom nagenoeg niets weet over Karens achtergrond, iets waar hij zich steeds meer bewust van wordt. Karen wordt uit het ziekenhuis ontslagen en Tom gaat kort daarop weer aan het werk. Beiden wachten de aanklacht af die Karen aan haar broek heeft gekregen wegens roekeloos rijden. Rechercheur Rasbach, die we kennen uit Lapena’s Het stel van hiernaast, doet onderzoek naar de toedracht. Groot beletsel is dat Karen lijdt aan retrograde amnesie, waarbij je de herinnering kwijtraakt aan wat voorafging aan het opgelopen letsel. De bevriende en bereidwillige overbuurvrouw van het stel, Brigid Cruishank, staat Karen en Tom bij waar dat nodig is. Zeker als Karen een leeg glas op het aanrecht ontdekt en vermoed dat er iemand zich ongevraagd toegang tot de echtelijke woning heeft verschaft. 

Een vreemde in huis is het tweede boek van Shari Lapena. De start van haar schrijfcarrière was veelbelovend en deze roman sluit eigenlijk prima aan bij diens voorganger. De voormalig advocate en docente Engels houdt de kleine schare aan karakters wederom dicht bij huis en de wereld om hen heen beperkt. Ieder van hen draagt iets heimelijks met zich mee. Dit wordt geheel in de lijn der verwachting stilaan in de juiste dosering prijs gegeven. De spanningsboog blijft hiermee mooi op peil. Na een uitermate beklemmende inleiding, waarbij niemand hoopt op deze manier thuis te komen, ebt in eerste instantie de interesse als vanzelf weg. Het grootste struikelblok heeft te maken met de schrijfwijze. Van een auteur die de Engelse taal heeft gestudeerd, mag de lezer verwachten dat de lat daar wat hoger ligt. Of op z’n minst op een bijbehorend niveau. Personen komen zo ook niet tot hun recht. Tevens realiseert de ervaren thrillerlezer zich terdege dat zowel de opzet als de uitvoering van dit verhaal een door auteurs vaak gehanteerde methode is.

Het uitgangspunt van Een vreemde in huis is ronduit overtuigend te noemen. Doordat iedere hoofdrolspeler, en hierdoor de lezer alsmede, waarheid en leugen niet van elkaar kan (onder)scheiden, blijft de interesse gewekt. Een perfect getimede plotwending maakt het plaatje compleet. Thrillers die zich in de huiselijke sfeer afspelen vinden gretig aftrek. Met de juiste begeleiding groeit Lapena gegarandeerd uit tot een fenomeen op dit gebied. Nu reeds verzekerd van een grote schare liefhebbers kan dit alleen maar toenemen als ze, naar ik hoop, bij haar leest blijft.