‘Waarom heb je me dit aangedaan, mama, hou je niet van me?’

Het was maar een klein stukje ijs. Gewoon wat botte pech. Maar het was genoeg om Kath Redway, die met haar auto zo het meer van het prachtige Dartmoor National Park in draaide, bijna te doen verongelukken. Als door een wonder komt ze met de schrik, en een paar blauwe plekken, vrij. Ondanks haar geheugenverlies en de shock waarin ze verkeert, is Kath blij dat ze weer terug is in de afgelegen boerderij waar ze woont met haar knappe man Adam en haar verlegen, maar zeer intelligente dochter Lyla. Ze leeft! Haar gezin is echter verre van opgelucht. Haar man gedraagt zich koeltjes tegen haar, of ronduit boos. Haar dagdromende dochter begint vreemde taal uit te slaan, en houdt niet op over een ‘man op de hei’. Wanneer ze steeds meer gefragmenteerde, maar ijzingwekkende herinneringen terugkrijgt, realiseert Kath zich dat haar ‘ongeluk’ helemaal geen ongeluk was. Met dat besef stort ze in en vervalt haar leven tot een duistere wereld van angst en dreiging.

In Vlak voordat ik stierf beschrijft Tremayne het verhaal van Kath Redway die juist ontsnapt is aan een dodelijk ongeval. Het verhaal is op zo’n manier neergeschreven dat het soms echt onder je huid kruipt. Dat heeft voor een groot deel te maken met de eigenschappen die Lyla, de dochter, heeft gekregen. Enerzijds geeft dat het verhaal een echt creepy kantje (waardoor je als lezer zelfs op klaarlichte dag nog over je schouder kijkt), maar anderzijds maakt het het ook wat ongeloofwaardig en eerder bovennatuurlijk. De spanning in het verhaal wordt ook onderbroken door de uitgebreide, soms langdradige natuurbeschrijvingen. Van de andere kant bekeken werken deze beschrijvingen ook weer mee aan het beeld dat je jezelf als lezer vormt van de omgeving. De schrijver weet je als geen ander aan het boek gekluisterd te houden door je een paar keer op het verkeerde been te zetten en verschillende verdachten het rijtje te laten passeren. Het einde van het boek is verrassend, maar ook spannend. Tremayne bouwt in Vlak voordat ik stierf het verhaal mooi op naar een verrassende climax.