Het schuldgevoel dat hem nog altijd achtervolgt, speelt op tijdens een familiebezoek aan de kleine kustplaats waar hij opgroeide. Kierans ouders hebben het niet makkelijk in deze stad, waar ieders geluk afhankelijk is van de genadeloze zee.

Wanneer er een lichaam wordt gevonden op het strand, komen lang verborgen geheimen bovendrijven. Een gezonken boot, een vermist meisje en alle vragen die nooit zijn weggespoeld...

Kieran Elliott keert met zijn vrouw Mia en hun dochtertje terug naar de kleine kustplaats waar hij opgroeide met zijn broer Finn. Zijn vader is vroeg dementerend en zijn moeder heeft hulp nodig voor een verhuizing naar de stad. Er kleven pijnlijke herinneringen aan het eiland voor zowel Kieran als Mia waar ze tijdens een enorme storm dierbaren verloren. Gelukkig zijn er ook goede momenten, zoals het weerzien met oude jeugdvrienden. Snel na hun aankomst wordt er een jong meisje vermoord op het strand. Dit zet een reeks aan gebeurtenissen en herinneringen in gang waardoor oude wonden onverbiddelijk worden opengereten. 

Zoals de lezer van Jane Harper gewend is speelt ook in De overlevenden de natuur een grote rol van betekenis. Als geen ander kan zij de natuur, in dit geval de zee, onderdeel laten uitmaken van haar plot. Zonder al te veel overbodige beschrijvingen weet ze de omgeving tot leven te laten komen. Tijden hun jeugd raasde er een storm van ongekende omvang over het eiland dat meerdere slachtoffers maakte, waaronder zijn eigen broer Finn, de broer van zijn beste vriend en de beste vriendin van Mia. En hoewel iedereen is getekend door deze tragedie heeft Kieran altijd geweten dat de dood van Finn zijn schuld was. De boeken van Harper kenmerken zich door een trage opbouw en een nauwgezette uitwerking van de plot. In De overlevenden wordt het verhaal verteld in de derde persoon waardoor er voor elk personage voldoende tijd en aandacht is. De setting van een eiland maakt ook de kring van verdachten klein waardoor het gebruik van een ik-perspectief wellicht de aandacht te veel naar een bepaalde persoon zou hebben getrokken. De schrijfstijl van de auteur is meeslepend en laat zowel de omgeving als de personages goed uit de verf komen zonder al te gedetailleerd te zijn. Ondanks dat ware toedracht en motieven lang onzichtbaar blijven, is de identiteit van de moordenaar dit niet. De oplettende lezer zal op ongeveer tweederde van het boek al wel doorhebben wie de moord op zijn kerfstok heeft. Het verhaal barst niet uit zijn voegen van de spanning, er is meer sprake van een wat sluimerende spanning die hier en daar soms opborrelt. 

De overlevenden is misschien niet helemaal van het niveau dat verwacht mag worden van Jane Harper, maar blijft zeker een heerlijke leeservaring.