Dat John Ajvide Lindqvist de combinatie van een thriller samen weet te voegen met het bovennatuurlijke, dat weten we uit Het zeewezen uit 2009. Daarvoor verbond hij zelfs de thrillerelementen met heuse horror en nu zit er van beide genres een vleug in zijn nieuwste titel. Wolfskinderen is met recht een 'thriller noir' zoals de uitgeverij het boek heeft bestempeld. De auteur weet de lezers zowel te beroeren als te shockeren door een groep beschadigde kinderen samen te voegen en deze op meedogenloze wijze wraak te laten nemen op de volwassenen die hen eigenlijk hadden moeten beschermen. Hoewel het verhaal vanaf de eerste tot en met de laatste letter fascineert, is het niet zo dat iedere lezer de inhoud makkelijk weet te verteren. Deze zogeheten wolfskinderen deinzen nergens voor terug en samen met de auteur, die hun daden op indrukwekkende wijze vertaalt en op papier zet, zorgen ze ervoor dat wij toch hier en daar even moeten slikken. Een over het algemeen geloofwaardig neergezet verhaal dat aan het slot toch net wat teveel van het goede is om voor iedereen moeiteloos te behappen. 

Met Wolfskinderen heeft de Zweedse Lindqvist wederom een boek afgeleverd dat zijn eigen stempel draagt en met deze unieke handtekening weet hij steeds meer lezers te overtuigen van zijn schrijverskunsten. Voor mij had hij zich reeds bewezen na het lezen van zijn eerdere werk en Wolfskinderen is een prachtboek dat de auteur met trots op zijn conto heeft mogen bijschrijven.