Bergveldts debuut, De moord op mijn vader is goed ontvangen en dat maakt nieuwsgierig. Lukt het haar nog een keer? Het lezen van het eerste deel maakt Het meisje op de foto iets gemakkelijker, maar als je dat voor lief neemt is het prima om dit boek als een stand alone te lezen. De eerste hoofdstukken zijn relatief kort, er worden heel veel personages opgevoerd en je moet je hoofd er bij houden om verbanden te leggen.

In het meisje op de foto wordt er melding gemaakt van de vermissing van Viktor Hyldgaard. Hij is een avondje uit geweest met zijn collega's en komt niet naar huis. Anna Eiler gelooft in eerste instantie niet in een misdrijf maar Julia Almliden neemt het serieus en bezoekt Jeanet Hyldgaard, de vrouw van Viktor. Julia voelt verwantschap met de vrouw omdat haar vader een jaar geleden is verdwenen en nog steeds niet is teruggekeerd. Carina Bergveldt weet de angst en onzekerheid over de vermissing goed te verwoorden en deze voelbaar te maken. Aan de onzekerheid komt een eind als in een meertje een hoofd wordt ontdekt. Het hoofd is van Viktor Hyldgaard. In de keel zit een foto van een jonge vrouw. Tijdens een verdere zoekactie in het meertje wordt er een gruwelijke vondst gedaan. Wat hebben deze twee zaken met elkaar te maken en wat betekent de vondst van vele polaroids van jonge vrouwen?

Vanaf de vondst van de vele vuilniszakken heeft Carina Bergveldt mij volledig te pakken. Korte hoofdstukken met regelmatige nieuwe vragen in het kader van het onderzoek. Fijn om te lezen. In het meisje op de foto leren we de drie vrouwen Anna, Julia en Ing-Marie steeds beter kennen. Ze hebben meer gemeen dan dat ze van elkaar weten. De ontknoping is verrassend en goed uitgewerkt. Bergfeldt heeft met het meisje op de foto een prima thriller geschreven!