De boeken van Suzanne Vermeer kenmerken zich door de vlotte en toegankelijke schrijfstijl, spanning en een vleugje romantiek. In Lawinegevaar zit het zeker wat betreft de spanning wel goed. Van begin tot eind is er een fijne spanningsboog die met tijd en wijle wordt opgevoerd. Alleen als je zoveel thrillers schrijft is het wel eens moeilijk om de lezer te blijven verrassen. Lawinegevaar bevat genoeg verrassende wendingen maar toch was er ook voorspelbaarheid. In ieder geval heeft de auteur mij deze keer niet aan het lijntje kunnen houden. Al snel had ik door dat er in een bepaald opzicht iets niet klopte en later bleek dit juist te zijn. En ondanks dat er nog genoeg andere vragen open bleven zorgde de doorzichtigheid ervoor dat de aandacht af en toe verslapte. Rondom de zus van Chantal zijn er veel raadsels en voordat deze opgelost zijn, zijn we al ver gevorderd in het verhaal. Dit blijft intrigeren en geeft het boek een oppepper en maakt het toch nog interessant. 

De thrillers van Suzanne Vermeer zijn heerlijke thrillers om even lekker ontspannen tussendoor te lezen. Makkelijk en snel te lezen, thrillers die je op een middagje uitleest. En dit geldt zeker ook Lawinegevaar. De voorspelbaarheid is spijtig, maar er blijft gelukkig nog genoeg over om het verhaal aantrekkelijk te maken. Gewoon een thriller waarbij je niet zoveel bij na hoeft te denken, een thriller om prima mee te ontspannen op een druilerige zondagmiddag.