Kinderen van de sekte is het laatste deel van de trilogie rond de sekte van Franz Oswald, Via Terra. Ondertussen zijn er vijftien jaar verstreken sinds Sofia voor de tweede keer ontsnapte uit de klauwen van Franz. Sofia leeft samen met haar man Benjamin en hun vijftienjarige dochter Julia. Ze leidt nu een opvangcentrum voor ontsnapte sekteleden. Tot een alles vernielende storm over de Zweedse westkust raast en het opvangcentrum met de grond gelijkmaakt. De storm biedt Franz ook de kans om na vijftien jaar opnieuw in het middelpunt van de belangstelling te komen met zijn boodschap over wederopbouw en een nieuwe wereld. Hij is populairder dan ooit. Binnen de muren van de sekte heeft hij een eliteschool opgericht voor kinderen van sekteleden, waaronder zijn eigen zonen, Thor en Vic. Zij worden klaargestoomd voor een grootse toekomst binnen Via Terra. Tegelijkertijd lijkt Franz spijt te hebben van al wat hij Sofia vroeger heeft aangedaan en wil hij haar helpen met de wederopbouw van het opvangcentrum. Sofia wil echter liefst zo ver mogelijk uit zijn buurt blijven. Verstandige keuze of is Franz echt veranderd?

Met Kinderen van de sekte breit Mariette Lindstein een eind aan het verhaal rond de Via Terra sekte. Ze schrijft dit boek vanuit drie perspectieven: Thor, Julia en Sofia. Thor is de tweelingbroer van Vic en de zoon van Franz en Elvira. Zijn verhaal wordt in ik-vorm geschreven. Thor schrijft zijn ‘levensverhaal’ neer voor een bepaald persoon. Al snel is duidelijk wie die persoon is. Het boek heeft weinig verrassende wendingen en is vrij voorspelbaar. Julia is de eigengereide vijftienjarige dochter van Sofia en Benjamin. Vanuit haar perspectief wordt haar saaie leven in het dorpje waar ze met haar ouders woont onder de loep genomen. Daar komt verandering in wanneer ze kennismaakt met Franz Oswald. Julia is duidelijk een dochter van Sofia en heeft een aantal van haar karakterkenmerken geërfd. Dat maakt dat ze in net dezelfde valkuilen loopt als haar moeder en de voorspelbaarheid ook hier groot is. Het derde perspectief is dat van Sofia en zij is nog steeds dezelfde persoon als in de vorige twee boeken. Wie verwacht dat er na vijftien jaar een bepaalde evolutie is gebeurd, valt bedrogen uit. Haar gevoelens tegenover Franz zijn nog identiek, dus ook in dit deel geen verrassingen. Je kan dus concluderen dat het vooral meer van hetzelfde is. Spijtig want dat is toch een gemiste kans.

Lindstein heeft gelukkig een vlotte pen en een fijne schrijfstijl, waardoor het verhaal toch heel vlot en aangenaam leest. Als lezer zal je je zeker ook laten meesleuren in de belevenissen van de kinderen, waardoor Kinderen van de sekte toch best een leuk ontspannend boek is.